
واقعیت این است کهبرخی بچههای مبتلا به“اوتیسم”، جزایر کشف نشدهای از هوش و استعداد دارند؛ یعنی ممکن است نبوغی در زمینههای مختلف مانند موسیقی، ریاضی، بویایی و... نشان بدهند و بهطول کلی، یکی از حس ها آنها بهصورت خاصی، قوی عمل کند.
اختلال طیفی اوتیسم (ASD) و اوتیسم، برای گروهی از اختلالات پیچیدهرشد مغز هستند. این اختلالات در درجات مختلفی با مشکلات در تعامل اجتماعی، ارتباط کلامی و غیر کلامی و رفتارهای تکراری مشخص میشوند.
بهنظر میرسد کهاوتیسم، ریشهدر رشد خیلی کند مغز داشتهباشد با این حال، مهم ترین نشانههای اوتیسم و علائم آن از 2 تا 3 سالگی شروع میشود.
هم، کودکان و هم بزرگسالان مبتلا بهاوتیسم، بهطور معمول مشکلاتی را در ارتباط کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های متفاوت نشان میدهند.اوتیسم با اختلالات طیفی، معیارهای تشخیصی خاصی دارد کهدر راهنمای آماری مربوط بهتشخیص اختلالات ذهنی (DSM - IV - TR) میباشد.
چهکسانی تحت تاثیر قرار میگیرند؟
در همهگروههای نژادی، قومی و اجتماعی - اقتصادی رخ میدهد، اما در میان پسران تقریباً پنج برابر بیشتر از بین دختران شایع است.تخمین زدهاند کهحدود 1 در 68 کودک (CDC) با اختلال طیف اوتیسم (ASD) وجود دارد.
سهنوع مختلف از اختلالات طیفی اوتیسم وجود دارد:
این چیزی است کهبیشتر مردم هنگام شنیدن کلمه"اوتیسم" بهآن فکر میکنند، افراد مبتلا بهاختلال اوتیسم معمولاً دارای تاخیرهای زبانی قابل توجهی، چالش های اجتماعی و ارتباطی و رفتارها و علایق غیر معمول هستند.
بسیاری از افراد مبتلا بهاختلال اوتیسم هم دارای معلولیت ذهنی هستند.
سندروم آسپرگر:
افراد مبتلا بهسندرم آسپرگر معمولاً علائم کمی نسبت بهاختلال اوتیسم دارند. آن ها ممکن است چالش های اجتماعی و رفتارها و علایق غیر معمول داشتهباشند.
با این حال، معمولاً مشکلات زبانی یا ناتوانی ذهنی ندارند. این بیماری همچنین "اوتیسم غیر طبیعی" نیز نامیدهمیشود.
افرادی کهبرخی از معیارهای اختلال اوتیسم یا سندرم آسپرگر را میبینند، اما همهآن ها ممکن است با PDD - NOS تشخیص دادهشوند. افراد مبتلا بهPDD معمولاً علائم کمتری نسبت بهافراد مبتلا بهاختلال اوتیسم دارند. این نشانهها ممکن است تنها موجب چالش های اجتماعی و ارتباطی شوند.
علائم آنها قبل از سن 3 سالگی شروع میشوند و در طول زندگی فرد باقی میمانند، اگرچهنشانهها ممکن است در طول زمان بهبود یابند.
برخی از کودکان مبتلا بهASD نشان از مشکلات آیندهدر چند ماهاول زندگی نشان میدهند. در برخی دیگر، نشانهها ممکن است تا 24 ماهیا بعد از آن ادامهپیدا نکنند.
برخی از کودکان مبتلا بهASD بهنظر میرسد کهمعمولاً تا سن 18 تا 24 ماهگی رشد میکنند و سپس توانایی یادگیری مهارت های جدیدشان را از دست میدهند، یا مهارت هایی کهزمانی داشتند را از دست میدهند.
افراد مبتلا بهاوتیسم از مراکز کنترل و پیش گیری بیماری آمریکا (CDC، آوریل 2012) نشان میدهد کهاز هر 86 کودک، یکی مبتلا بهاین مشکل است. تحقیقات دقیق نشان میدهند کهاین افزایش تا حدودی با بهبود تشخیص و آگاهی وجود دارد.
مطالعات نشان میدهد کهاوتیسم در پسران پنج برابر بیشتر از دختران است.در پسران از هر 48 کودک یکی مبتلا میشود و در دختران از هر 252 نفر، یکی مبتلا میشود.
همانطور کهدر این بخش از سلامت مجله اینترنتی فنجان شرح خواهیم داد دانشمندان تمام علل ابتلا بهASD را نمی داند. با این حال، آن ها فهمیدهاند کهاحتمالاً دلایل بسیاری برای انواع مختلف ASD وجود دارد.
ممکن است عوامل مختلفی وجود داشتهباشند کهباعث میشوند کودک بهاحتمال بیشتری مبتلا بهASD شوند، از جملهعوامل محیطی، بیولوژیکی و ژنتیکی.
اکثر دانشمندان بر این باورند کهژن ها یکی از فاکتورهای اصلی این ریسک هستند. کودکانی کهخواهر یا بردار یا والدی با ASD دارند در معرض خطر بالاتری هستند.
معمولاً در افرادی رخ میدهد کهشرایط پزشکی دارویی دارند. حدود 10 % از کودکان مبتلا بهASD دارای یک اختلال ژنتیکی قابل شناسایی، مانند سندرم شکنندهایکس، اسکلروزیس سلولی، سندرم دان و اختلالات کروموزومی هستند.
برخی داروهای مضر کهاگر در طول دوران بارداری مصرف شوند، ریسک اوتیسم را بالا میبرد، داروهای تجویزی تالیدومید و والپرویک اسید است. شواهدی وجود دارد مبنی بر این کهدورهبحرانی مربوط بهتوسعهASD، قبل از تولد رخ میدهد.
همهکودکان میتوانند بهگونهای رفتار کنند کهکنترل آنها برای والدین دشوار یا چالش آور باشد. اما کودکان مبتلا بهاختلال طیفی اوتیسم (ASD) بیشتر این کار را انجام میدهند.
کودکان و نوجوانان مبتلا بهاوتیسم ممکن است:
_درخواست ها را رد کنند
_از نظر اجتماعی نامناسب رفتار میکنند، مثل درآوردن لباس هایشان در ملا عام.
_پرخاشگر و یا عصبانی هستند.
_رفتار خود تحریک کنندگی دارند، مانند تکان دادن دست.
_برای مثال، بهخاطر ضربهزدن یا گاز گرفتن، بهخودشان و یا بچههای دیگر آسیب میرساند.
کودکان و نوجوانان مبتلا بهاختلال طیفی اوتیسم (ASD) ممکن است بهروش های چالش برانگیزی رفتار کنند، زیرا آن ها:
در درک اینکهچهاتفاقی در اطراف آن ها میافتد مشکل دارند- برای مثال، افراد دربارهچهچیزهایی حرف میزنند.
راههای موثری برای ارتباط دادن نیازها و خواستههای خود را ندارند کهمنجر بهسرخوردگی میشود.
خیلی نگران هستند.
رفتار سخت کودک نیز ممکن است محرک های خاصی داشتهباشد، مانند موارد زیر:
کودکان مبتلا بهASD اغلب شبیهمحیط های قابل پیش بینی هستند و اگر امور عادی آن ها شکست بخورد، خیلی ناراحت میشوند.بهعنوان مثال، اگر شما مسیری را کهمعمولاً از مدرسهبهخانهمیبریدشان را تغییر دهید، ممکن است ناراحت شود.
انتقال:
کودک شما ممکن است درک نکند زمان حرکت از یک فعالیت بهیک فعالیت دیگر، چهزمانی است یا مانند اغلب کودکان">کودکانی کهدر حال رشد هستند، ممکن است مایل بهاین کار نباشد.
حساسیت های حسی:
اگر کودک شما حساسیت های حسی داشتهباشد، ممکن است نوازش و یا لمس کردن سطوح و یا اشیا خاصی را دوست داشتهباشد. اگر بهاو اجازهندهید، ممکن است ناراحت بشود.
حس زیاد:
اگر کهچیزی در اطراف او اتفاق بیفتد یا اگر یک سر و صدا خاصی بوجود آید، ممکن است کودک شما خیلی ناراحت شود.
انتظارات غیرواقع گرایانه:
مانند همهکودکان، فرزند شما با ASD میتواند در صورتی کهاز خودش انتظار کاری فراتر از توانایی هایش را داشتهباشد و نتواند آن را انجام دهد، ناراحت شود، مثل لباس پوشیدن.
خستگی:
کودکان">کودکان مبتلا بهASD میتوانند مشکلات خواب داشتهباشند.اگر کودک شما بهاندازهکافی خواب خوب ندارد، این میتواند باعث رفتار مشکل روز شود.
ناراحتی:
این میتواند شامل چیزهایی مانند احساس لباس در برابر پوست، برچسب خارش زا، شلوار خیس، ضربهیا درد باشد.اگر مشکوک هستید کهآیا ممکن است شرایط پزشکی وجود داشتهباشد کهباعث رفتار کودک شما شود، بهپزشک مراجعهکنید.
شرایط دیگر:
کودک شما ممکن است شرایط دیگری همانند ASD، اختلال روحی یا اختلال کم توجهی و بیش فعالی، داشتهباشد. اینها میتوانند باعث رفتار سخت او شوند. یک ارزیابی پزشکی بهشما کمک میکند این شرایط را شناسایی و مدیریت کنید.
مدیریت رفتار چالش برانگیز:چیزهایی برای امتحان در خانه:
برای تغییر رفتار فرزندتان، باید بفهمید چهچیزی باعث آن میشود و چهچیزی او را از آن حالت بیرون میآورد.
بهرفتار خود بهعنوان یک ساندویچ ABC فکر کنید:
سابقه- اینها "محرک " رفتار هستند.
رفتار - این روشی است کهکودک شما بهمحرک پاسخ میدهد.
عواقب یا "پاداش ها" - این چیزی است کهکودک شما را از این رفتار خارج میکند. برای مثال، او ممکن است مجاز باشد کهفعالیت مورد علاقهاش را ادامهدهد، یا یک وضعیت استرس زا را ترک کند.
شما میتوانید با تغییر محرک های رفتار و یا "پاداش ها" روی رفتار فرزند خود کار کنید.
مراحل آن، اینگونهاست:
مرحله1: انتخاب یک رفتار:
یک رفتار را انتخاب کنید تا بر روی آن تمرکز کنید. برای مثال، شاید کودک شما در حالی کهگریهمیکند، بهعقب و جلو حرکت میکند.
مرحله2: شناسایی محرک ها و پاداش های رفتاری کهانتخاب کردهاید:
شما میتوانید با یادداشت برداری از رفتار مشکل دار او برای 1 تا 2 هفته، محرک ها و پاداش ها را شناسایی کنید.
این یک مثال از یک دفتر خاطرات با استفادهاز روش ساندویچ ABC است:
رفتار مشکل دار:تکان ها و فریادهای کودک.
چهزمان:4 بعد از ظهر، دوشنبههفتم دی.
کجا:در راهبازگشت بهخانهاز مدرسهو در ماشین.
چیزی کهقبل از رفتار اتفاق افتاد:در مغازهتوقف کرد و قصد خرید شیر را داشت.
چیزی کهبعد از آن اتفاق افتاد:
کمی سعی کردم کودک را آرام کنم، سپس بدون خرید شیر بهخانهرفتم.
در این مثال، بهنظر میرسد کهمحرک تغییر در برنامهروتین کودک پس از مدرسهباشد.
"پاداش" برای تکان خوردن و گریهکردن روتین است (چون پدر و مادر بدون خرید شیر بهخانهمیروند). توجهداشتهباشید کهگاهی ممکن است کهبیش از یک محرک برای یک رفتار وجود داشتهباشد.
مرحله3: ایجاد تغییرات:
زمانی کهبدانید چهچیزی باعث آغاز رفتار میشود و کودک شما از آن عبور میکند، میتوانید از این اطلاعات برای ایجاد تغییرات استفادهکنید. در اینجا چند مثال آوردهشدهاست:
سازماندهی روال های کاری قابل پیش بینی، شاید با استفادهاز جداول زمانی تصویری.
برای مثال، با دادن یک هشدار پنج دقیقهای بهکودک خود، او را آمادهکنید (این میتواند یک هشدار بصری مانند یک ساعت باشد). استفادهاز تصاویر نیز میتواند مفید باشد.
در مثال بالا، میتواند یک عکس از یک مغازهیا شیر باشد.
برنامههای اجتماعی میتوانند مفید باشند - بهعنوان مثال، تصویر مدرسه، سپس مغازهمیرویم، سپس خانه، با داستانی مانند "مادر اول شما را از مدرسهبیرون میآورد، بعد شما بهمغازهمیروید، سپس بهخانهمیروید".
معرفی تدریجی محیط هایی کهممکن است تحریک کنندهباشند را تنظیم کنید.
بهطور مثال، با بازدیدهای کوتاهی کهدر طی آن کودک چیزی را کهدوست داشتهباشد و یا زمانی کهکم تر شلوغ است، شروع کنید.
با فرزندتان ارتباط برقرار کنید:
بهعنوان مثال، اطمینان حاصل کنید کودک زمانی کهبهاو میگویید چهاتفاقی خواهد افتاد، بهشما توجهمیکند. از یک درخواست یا دستور در یک زمان استفادهکنید.
از زبان، نماد و یا تصاویری کهکودک شما درک میکند، استفادهکنید.
بهفرزند خود بیاموزید کهچگونهآنچهرا کهمیخواهد و یا نیاز دارد درخواست کند:
برای مثال،بهاو بگویید از "کمک " و یا از یک علامت "کمک" زمانی کهکار دشواری برایش وجود دارد، استفادهکند.
برای وضعیت هایی کهمیدانید دشوار است برنامهریزی کنید.
بهعنوان مثال، زمانی کهکودک خستهمیشود چیزهای جدیدی انجام ندهید، یا اجازهدهید او اسباب بازی مورد علاقهاش را هنگام رفتن بهجایی کهباعث ناراحتی او میشود، داشتهباشد.
بهآرامی بهاعتراضات کودک توجهنکنید
اما وقتی کار درستی را انجام میدهد، خیلی از او تعریف و تمجید کنید.