رابطه سرگرمی کودکان با موبایل و دیر به حرف آمدن

سرگرمی افراطی کودکان با موبایل باعث دیر سخن گفتن آنها مشود

هیئت علمی دانشگاه‌علوم پزشکی تهران به‌رشد اوتیسم در کشور هشدار داد و گفت:کاهش ارتباطات خانواده‌و تغییر سبک زندگی، مهارت های ارتباطی کودکان را تهدید می‌کند. همچنین سرگرمی افراطی کودکان با موبایل می‌تواند رشد گفتار و زبان کودک را دچار تاخیر کند.

هوشنگ دادگر با اشاره‌به‌اینکه‌ریسک فاکتورهای محیطی می‌توانند در بروز اوتیسم نقش داشته‌باشند، اظهار داشت:علی رغم اینکه‌مطالعات قوی دلایل ژنتیکی را برای بروز اوتیسم مطرح می‌کنند ولی افزایش شیوع اوتیسم نشان می‌دهد عوامل محیطی با تعامل عوامل ژنتیکی در ایجاد این اختلال موثر هستند.

تماشای بیش از اندازه‌تلویزیون، تبلت و یا سرگرم شدن زیاد کودکان با موبایل می‌توانند رشد گفتار و زبان را دچار تاخیر کنند

استاد دانشکده‌توانبخشی دانشگاه‌علوم پزشکی تهران تاکید کرد:کاهش تعاملات و ارتباطات افراد خانواده‌و کودکان از یک سو و از طرفی تغییر سبک زندگی مهارت های ارتباطی کودکان را تهدید می‌کند. برای مثال تماشای بیش از اندازه‌تلویزیون، تبلت و یا سرگرم شدن زیاد کودکان با موبایل می‌توانند رشد گفتار و زبان را دچار تاخیر کنند.

وی اظهار داشت:با توجه‌به‌رشد شیوع اوتیسم، علاوه‌بر مداخلات پزشکی مناسب، برنامه‌های توانبخشی زودهنگام جزو مهمترین برنامه‌های درمانی این گروه‌از کودکان است.

هدر رفتن زمان طلایی مداخلات توانبخشی برای اوتیسمی ها

دادگر تصریح کرد:این امر در گرو شناسایی و تشخیص زودهنگام این گروه‌از کودکان است. متاسفانه‌در کشور ما افراد دارای اختلال اوتیسم یا دیر مراجعه‌می‌کنند یا دیر تشخیص داده‌می‌شوند بطوریکه‌زمان طلایی برای مداخلات توانبخشی را از دست می‌دهند.

عضو هیئت علمی دانشگاه‌علوم پزشکی تهران گفت:مشکل اصلی افراد دارای اختلال اوتیسم اختلال در حوزه‌ارتباط است. گفتاردرمان ها می‌توانند با ابزارهای غربالگری دقیق، کودکان دارای فاکتورهای خطر ابتلا به‌اوتیسم را شناسایی و برای ارزیابی و تشخیص قطعی ارجاع دهند.

دادگر گفت:اوتیسم نوعی ناتوانی رشدی شدید است که‌در 3 سال اول زندگی بروز می‌کند و بارزترین نشانه‌آن، اختلالات گفتاری و ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران است.

وی خاطرنشان کرد:نوزادان مبتلا به‌اوتیسم نسبت به‌رفتار اطرافیان واکنش نشان نمی دهند، با دور شدن از والدین احساس غریبی نمی کنند و تمایلی به‌برقراری رابطه‌با دیگران ندارند. ناتوانی در برقراری ارتباط در نوزادان اوتیسمی با اختلالات گفتاری طی رشد بیشتر می‌شود به‌طوریکه‌کودکان اوتیسمی دیرتر زبان باز می‌کنند و معمولاً دامنه‌کلامی محدود و گفتاری طوطی وار دارند.