سنت های عجیب از بستن پاها تا دراز کردن جمجمه + تصاویر

از بستن پاها تا دراز کردن گردن، از باریک کردن جمجمه‌تا تیز کردن دندان. این ها همه‌بخشی از سنت های عجیب و دردناکی هستند که‌در برخی از تمدن های بشری انجام شده‌یا می‌شود تا بدین وسیله‌رضایت خدایان جلب شده‌و رسومات فرهنگی آن تمدن اجرا گردد.

دراز کردن گردن (Neck Stretching) در زنان قبیله‌کایان (Kayan)

عمل دراز کردن گردن در سن 5 سالگی برای دختران قبیله‌کایان آغاز می‌شود. این فرآیند در ابتدا با 5 حلقه‌به‌وزن تقریبی دو کیلوگرم شروع شده‌و در طول عمر فرد به‌بالای 25 حلقه‌می‌رسد. هدف از این کار بلند کردن گردن است که‌ظاهراً حلقه‌ها این کار را می‌کنند اما در واقع وزن این حلقه‌ها به‌استخوان ترقوه‌و شانه‌ها فشار آورده‌و آن ها را به‌سمت پایین متمایل می‌کند. بنابراین در ازای آسیب رسیدن به‌ترقوه‌و شانه، بلند شدن گردن انجام می‌گیرد.

زنان قبیله‌کایان می‌گویند که‌این حلقه‌ها بعد از مدتی جزئی از بدن آن ها می‌شوند. دلایل مختلفی ممکن است برای این کار وجود داشته‌باشد. یکی از دلایل این است که‌زنان دارای گردن بلندتر و باریک تر در این فرهنگ خواستکاران بیشتری دارند.دلیل دیگر این است که‌این کار باعث می‌شود زنان بیشتر به‌اژدها شباهت پیدا کنند و اژدها در فرهنگ کایان از احترام بالایی برخوردار است.

تیز کردن دندان (Teeth Sharpening)

تیز کردن دندان در فرهنگ های مختلفی رواج دارد. مایان ها (Mayan) برای مشخص کردن خود به‌عنوان طبقه‌بانفوذ و دارای جایگاه‌اجتماعی بالاتر دندان های خود را تیز و آن ها را به‌شکل های خاصی می‌تراشند. مردم قبیل منتاوای (Mentawai) که‌در اندونزی زندگی می‌کنند بر این باورند که‌داشتن دندان تیز یکی از معیارهای زیبایی است. هرچه‌زنی دندان های تیزتر و باریک تری داشته‌باشد خواستگارهای بیشتری خواهد داشت.

اگرچه‌این سنت در بین مردمان قبیله‌منتاوای اجباری نیست اما اغلب دختران به‌منظور جلب کردن نظر جنس مخالف درد طاقت فرسای حکاکی روی دندان های خود را به‌جان می‌خرند.

تیغ زنی روی پوست (Scarification)

در حالی که‌بسیاری از ما انسان ها از داشتن جای زخم بر روی بدن خود احساس ناراحتی کرده‌و برای از بین بردن جای این زخم ها دست به‌هر کاری می‌زنیم اما در برخی جوامع افراد عمداً روی بدن خود زخم ایجاد کرده‌و با افتخار آن را در معرض دید عموم قرار می‌دهند.در بسیاری از قبایل آفریقایی از این شیوه‌به‌عنوان یک آداب و سنت تشریفاتی برای اثبات خود به‌عنوان عضوی از قبیله‌استفاده‌می‌شود.

قبیله‌دینکا (Dinka) در جنوب سودان با استفاده‌از یک ماده‌اسیدی روی صورت دختران طرح هایی ایجاد می‌کنند که‌به‌نظر آن ها در زیباتر شدن آن ها موثر است. همچنین با استفاده‌از همین روش روی صورت پسران سه‌خط بلند کشیده‌می‌شود تا بدین وسیله‌به‌عنوان مردانی بالغ شناخته‌شوند.

قبایل رودخانه‌سپیک (The Sepik River) در پاپوا گینه‌نو (Papua New Guinea) چندین هفته‌را در سال به‌انجام مراسم سنتی زخمی کردن بدن اختصاص می‌دهند. مردان بالغ تر قبیله‌با استفاده‌از تیغ های مخصوص برش هایی شبیه‌پوست کروکودیل را روی پشت جوانترها ایجاد می‌کنند. آن ها بر این باورند که‌کروکودیل بچگی را می‌بلعد و تنها مردی قوی باقی می‌ماند که‌می‌تواند از قبیله‌خود محافظت کند.

 

کشیدن لاله‌گوش سنتی است که‌حتی امروزه‌نیز در سراسر جهان به‌عنوان نوعی پیام خاص انجام می‌شود. قبایل مختلف نه‌تنها از این روش برای زیبایی و اثبات خود استفاده‌می‌کنند بلکه‌از دید آن ها کشیدن گوش پیام دینی نیز داشته‌و خطر سحر و جادو و شیاطین را از فرد دور می‌سازد.

قرار دادن صفحه‌گرد در لب (Lip Plating) در قبیله‌مورسی (Mursi)

قرار دادن صفحه‌در داخل لب یا کشیدن لب از دیرباز در قبایل مختلفی رواج داشته‌است به‌طوری که‌محققان قدمت این سنت را 8٫700 سال قبل از میلاد مسیح تخمین می‌زنند. سنت قرار دادن صفحه‌بشقاب مانند در لب در نقاط مختلف جهان از آفریقا تا آمریکای جنوبی و آمریکا انجام می‌شده‌است اما در حال حاضر این سنت عمدتاً در بین افراد قبیله‌مورسی در اتیوپی رواج دارد.

قبل از ازدواج و در سن تقریباً 13 سالگی دختران این قبیله‌لب خود را سوراخ کرده‌و با یک تکه‌چوب کوچک جای آن را پر می‌کنند. سپس هر 6 ماه‌یا هر یک سال یک بار یک صفحه‌بشقاب مانند گِلی را به‌سوراخ اضافه‌کرده‌و هربار این صفحه‌بزرگ تر و سنگین تر از قبل می‌شود و همراه‌با آن لب نیز درازتر و کشیده‌تر می‌شود.

درپوش های روی بینی (Nose Plugs)

هدف اصلی زنان قبیله‌آپاتانی (Apatani) در هند از سوراخ کردن بینی و قرار دادن درپوش در آن زشت شدن است! این کار برای زنان قبیله‌آپاتانی جنبه‌محافظتی دارد. آن ها بر این عقیده‌اند که‌در صورتی که‌ظاهر آن ها زشت باشد مردان قبایل دیگر آن ها را ندزدیده‌و به‌آن ها تجاوز نمی کنند.

بستن پاها (Feet Binding)

برای بیش از هزاران سال دختران چینی پاهای خود را در بانداژهایی محکم می‌بستند تا از رشد آن ها جلوگیری کنند. این کار باعث می‌شد که‌انگشتان آن ها به‌زیر پایشان چسبیده‌و پاهایشان چروکیده‌شود و بدین ترتیب به‌خیال خود پاهای کوچک و جذابی داشته‌باشند.در حالی که‌این کار تنها باعث درد کشیدن و فلج شدن خود و فرزندانشان می‌شد.

هر چه‌پای شخص کوچکتر (کوچکتر از 8 سانت) و هلالی تر بود ارزش وی بالاتر می‌رفت. پس علاوه‌بر زیبایی، کوچک بودن پا به‌مثابه‌جایگاه‌اجتماعی بالاتر و ثروت بیشتر نیز بود. با این وجود تنها زنانی به‌پاهای سالم برای کار کردن نیاز نداشتند که‌در خانواده‌های ثروتمند به‌دنیا آمده‌بودند. از قرن بیستم میلادی سنت بستن پا در چین ممنوع شد اما هنوز هم زنان سالخورده‌ای وجود دارند که‌از ناتوانی جسمی ناشی از این سنت قدیمی رنج می‌برند.

شکم بندهای زنانه‌تنگ در دوران ملکه‌ویکتوریا

معروف ترین ابزار تغییر شکل دادن بدن شکم بند است. شکم بندهای دوره‌ویکتوریا نیز عملاً کارکردی مانند بستن پا در فرهنگ چینی داشته‌و تنها تفاوت در این بود که‌شکم بند روی قسمت بزرگ تری از بدن اعمال می‌شد. زن های این دوره‌بالاتنه‌خود را با استفاده‌از شکم بندهای خاصی می‌بستند تا کمر آن ها باریک تر شده‌و حالتی شبیه‌ساعت شنی به‌خود بگیرد. این کار باعث تغییر شکل قفسه‌سینه‌شده، جریان هوا به‌سمت ریه‌ها را محدود کرده‌و زندگی زن را با جابجایی کبد و صدمه‌به‌ریه‌و قلب به‌خطر می‌انداخت. امروزه‌نیز از شکم بندهای تنگ استفاده‌می‌شود اما این عمل به‌اندازه‌دوران ویکتوریا رواج ندارد.

دراز و باریک کردن جمجمه‌(Skull Elongation)

قدمت دراز کردن جمجمه‌به‌بیش از 45٫000 سال پیش باز می‌گردد و در فرهنگ های باستانی مختلفی رواج داشته‌است. با توجه‌به‌جمجمه‌های قدیمی که‌در عراق، مصر و پرو کاوش شده، عمل دراز کردن جمجمه‌از سنین کودکی که‌هنوز جمجمه‌نرم بوده‌و کاملاً شکل نگرفته‌است آغاز می‌شد. افراد سر نوزادان خود را با پارچه‌هایی محکم می‌بستند یا تخته‌هایی را دور سر وی قرار می‌دادند تا جمجمه‌در بلندی رشد کرده‌و شکلی کشیده‌به‌خود بگیرد.

به‌نظر می‌رسد که‌این کار با مرتبه‌اجتماعی افراد در ارتباط بوده‌و آن ها را به‌خدایانشان شبیه‌می‌کرده‌است. همچنین بسیاری از محققان این یافته‌ها را دلیلی بر اثبات نظریات مبنی بر تماس بین انسان های آن دوره‌و موجودات فضایی می‌دانند.