عملی که عبور از پل صراط را آسان میسازد

عبور از پل صراط را با عملی در این دنیا آسان کنید

شاید در ذهن هر مومنی این سوال نقش بسته‌باشد که‌عبور از  پل صراط در قیامت  را چه‌چیز و یا در حقیقت چه‌عملی ساده‌و آسان می‌گرداند؟ اعمال توصیه‌شده‌بسیارند که‌یکی از انها موثرترین است.

مومن زرنگ و باهوش است. انسان زرنگ از هر موقعیتی بیشترین استفاده‌را از آنِ خود می‌نماید. از تهدیدها فرصت می‌سازد. از ناخوشی ها و نامرادی ها نه‌تنها شکایت نمی کند بلکه‌با نگاهی خوشبینانه‌و دلی دریایی و قلبی شاکر، ضمن طی کردن مسیر خروج از مشکلات، بیش از اینکه‌خارهای پیشِ پا را ببیند گل های زیبا و معطر را دیده‌و تا آنجا که‌بتواند از آنها می‌چیند.

در مسیر زندگی، یکی از کارهایی که‌اجر و پاداش فراوانی دارد، خدمت و رسیدگی به‌بیماران است. چرا که‌خداوندِ مهربانتر از مادر، به‌بیماران توجه‌خاصی داشته‌و ایام بیماری بندگان مومنش را به‌صورت ویژه‌حساب می‌کند. تحمل درد و بیماری آنان را عبادت به‌حساب آورده‌و چندین برابر به‌آنان پاداش می‌دهد. امام باقر علیه‌السلام فرمودند:

تب یک شب با عبادت یک سال و تب و درد یک شب با عبادت شصت سال و در سه‌شب با عبادت هفتاد سال برابری می‌کند. [1]

آری بیماری را عبادت و بیماران را عابدان شب زنده‌دار، محسوب می‌نماید. و اینگونه، هر کسی هم که‌به‌این عابدان خدمت کند، در درگاه‌خداوند متعال عزیز و محترم شمرده‌شده‌و مورد عنایات خاص پروردگار عالم قرار می‌گیرد.

برای خدمت به‌بیماران نیز، عرصه‌های مختلفی وجود دارد که‌در بین آنها، پرستاری و رسیدگی به‌بیمار، ارزش و اهمیت فراوانی دارد.

مجوز عبور از پل صراط با پرستاری از بیمار

توصیه‌پیامبر برای عبور راحت از پل صراط

اجر پرستاری از بیمار آنقدر اهمیت دارد که‌پیامبر خدا صلی‏ الله‌‏علیه‌و‏آله‌وسلّم فرمودند :

هر کس یک شبانه‌روز بیماری را پرستاری کند ، خداوند ، او را همراه‌با ابراهیم خلیل ، برمی‏ انگیزد و به‌سان برقی پُر درخشش ، از صراط می‏گذرد . [2]

آری پرستاری از مریض، وسیله‌ای مطمئن برای عبور از پل صراط بوده‌و اینچنین، هرکس که‌دغدغه‌عبور از صراط را دارد، می‌تواند از این وسیله‌بهره‌برده‌و راه‌پیش روی خود را هموار نماید.

با این بیان، معلوم می‌شود که‌سختیهای پرستاری از بیمار، در مقابل آنچه‌که‌انسان به‌دست می‌آورد، هیچ و به‌مثابه‌کاهی در مقابل کوهی است.

حال که‌اینگونه‌است باید برای این امر مقدس قدم برداشت و به‌یاری بیماران شتافت. مخصوصا بیمارانی که‌همراه‌نداشته‌و نیاز به‌مراقبت بیشتری دارند.

اکنون که‌پرستاری از بیماری، وسیله‌ای است برای عبور از گردنه‌صراط، هر که‌دل در گرو سعادت خویش دارد، می‌بایست عاشقانه‌برای پرستاری و مراقبت از بیماران بشتابد و کمر همت برای خدمت این عزیزان ببندد.

اما توجه‌به‌این نکته‌ضروری است که‌هرچه‌کاری اهمیتش بیشتر باشد به‌همان میزان، پرداختن به‌آن نیز می‌بایست بیشتر شود. در مسئله‌پرستاری بیماران ، هم خود این مسئله‌اهمیت فراوانی دارد و هم پاداشی که‌برای آن در نظر گرفته‌شده‌بسیار ارزشمند است. چرا که‌اگر کسی موفق به‌عبور از پل صراط نشود، قافیه‌را باخته‌و جهنم و عذاب سوزان آن را برای خود خریده‌است.

از این رو، می‌بایست ازسویی به‌این کار اهتمام بیشتری ورزید و از سوی دیگر دایره‌پرستاری خود را وسیعتر نمود. برای توسعه‌میدان خدمت نیز، راه‌های زیادی فراروی انسان قرار دارد که‌در این میان "وقف"، چیز دیگریست که‌جلوه‌و درخشش ویژه‌ای هم دارد.

وقف برای پرستاری از بیماران، خدمت ماندگاری است که‌تا قیامت می‌تواند امتداد داشته‌و زیر پروبال بسیاری از بیماران رنجور وتنها را بگیرد.

با وقف برای پرستاری از بیماران، می‌توان سرپناهی مطمئن برای خدمت صادقانه‌و بی منت برای تمام بیمارانی که‌به‌نوعی نیاز به‌پرستاری و مراقبت دارند بنا نمود.

با وقف برای پرستاری از بیماران، می‌توان از هم اکنون تا قیامت برای بیماران غریبی که‌در گوشه‌ی بیمارستان یا در کنج خانه‌ای نیازمند پرستاری هستند چاره‌ای اندیشید و پرستارانی مهربان برای آنان اجیر نمود تا آنان را تروخشک نموده‌و دردی از دردهای آنان را بکاهند.

وقف برای پرستاری از بیماران، اجر و تأثیر فراوانی دارد. چرا که‌یک کار است و چند نتیجه. واقف خیراندیشی که‌با این انگیزه‌وقف می‌کند از سویی از پاداش وقف بهره‌مند شده‌و نامش در زمره‌واقفین ثبت می‌شود و از سوی دیگر، پاداش ارزشمند پرستاری از تعداد زیادی از بیماران نصیبش شده‌و نامش در زمره‌پرستان بندگان خدا، ثبت می‌شود و از سوی دیگر، با این کار برای تعداد زیادی از افراد مستعد، ایجاد شغل و کار می‌نماید.

خدمت و پرستاری آنقدر ارزشمند است که‌علامه‌طباطبایی فرموده‌اند:
«من حاضرم ثواب تمامی نماز شب هایم را با یک شب پرستاری از بیمار عوض کنم»