عدم تاثیر ازدواج بر بیماری روانی

ازدواج و فرزند دار شدن تأثیری در درمان و بهبودی بیماری روانی ندارد.

اله‌کرمی کار شناس اداره‌سلامت روان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت:ازدواج برای هر دختر یا پسر جوانی با استرس و نگرانی توام است اگر برای این نگرانی ها از قبل چاره‌اندیشی نشده‌باشند برای سلامت روانی بیمار مضر است.

وی افزود:بسیاری از خانواده‌ها پس از ازدواج فرزندشان که‌دچار بیماری روانی است با نتایج عکس آن چیزی که‌توقع داشتند مواجه‌می‌شوند و از آنجایی که‌فرد با ازدواج زندگی مستقل تشکیل می‌دهد و مسئولیت هایش افزایش پیدا می‌کند، این افزایش مسئولیت ها عامل تنش و اضطراب هستند به‌همین دلیل باید این بیماران همیشه‌تحت نظر پزشک و درمان های دارویی باشند تا این استرس ها باعث تشدید علائم بیماری آن ها نشود.

کرمی تصریح کرد:امکان دارد یک بیماری خفیف مانند اشکال مختلف اختلالات اضطرابی و یا رگه‌هایی از اختلال شخصیت، گرفتاری های فراوانی در زندگی ایجاد کند. بعضی بیماری ها مانند وسواس چه‌در زندگی مشترک و چه‌در رفتار با همسر و تربیت بچه‌ها واقعا دردسرساز خواهد بود. پس بهتر است برای لذت خود بیمار از زندگی در درجه‌اول توصیه‌کنیم درمان شود و سپس ازدواج کند.

این کار شناس روان گفت:انجام رفتارهای عجیب و غیرمعمول، انجام برخی رفتارهای نمایشی و بسیاری ویژگی های دیگر جزو خصوصیات مبتلایان به‌اختلال شخصیت است. متاسفانه‌بعضی از انواع آن ها چنان جذابیت ایجاد می‌کنند که‌توسط شخص مقابل به‌محبت و علاقه‌تعبیر و تفسیر می‌شود این گروه‌ها چون به‌پزشک مراجعه‌نمی کنند و همه‌مردم این رفتار هایشان را به‌حساب عادات و خصوصیات آن ها می‌گذارند، قطعا هیچ سابقه‌پزشکی و درمانی هم ندارند.

وی بیان کرد:این گروه‌ها با اینکه‌بسیار دردسرساز هستند و زندگی با آن ها رنج و گرفتاری های زیادی دارد اما چون ظاهرا مشکل واضح روان پزشکی ندارند، همواره‌ویژگی های شخصیتی بیمارگونه‌و پاتولوژیک آن ها مخفی می‌ماند و ازدواج هایشان به‌سهولت انجام می‌گیرد.

کرمی خاطرنشان کرد:این افراد عنوانی از بیماری روان پزشکی ندارند لذا طرف مقابل آن ها نمی تواند به‌جایی مراجعه‌کند و متوجه‌شود این فرد بیمار است. اغلب زندگی های این افراد به‌شکست منجر می‌شود لذا به‌لزوم و ضرورت مشاوره‌ازدواج تاکید می‌شود.