کانتری من کوچکترین خودرو شاسی بلند جهان! + تصاویر

در میان همه‌محصولات شرکت های خودروسازی همیشه‌مواردی هستند که‌خیلی خاص و جای بحث داشته‌باشند محصولاتی که‌بخاطر شکل ظاهری و داخلی شان بسیار مورد توجه‌بوده‌و متفاوت بودنشان فاحش است.

شاسی بلند عجیب و غریب زیاد دیده‌ایم. از غول بیابان نوردی مانند هامر گرفته‌تا آفرود 2 دری مانند جیپ رنگلر. از کراس اوور روباز مانند نیسان مورانو کانورتیبل گرفته‌تا کاخ متحرکی به‌اسم کادیلاک اسکلید؛ اما این یکی واقعا نوبر است. یکی از اصلی ترین گزینه‌ها برای نامزدی کوچک ترین شاسی بلند دنیا؛ کانتری من.

از کجا آمد؟

برخلاف تصور، Countryman یک واژه‌نوظهور در کمپانی مینی نیست. ابتدای ده‌60 وقتی هنوز دو شرکت موریس مینی و آستین مینی با هم ترکیب نشده‌بودند، یک مدل جدید روی پلت فرم خودروی کلاسیک اجرا شد. ایده‌های اولیه‌مربوط می‌شود به‌طولانی کردن نسخه‌استاندارد. در حقیقت پروژه‌یک استیشن سایز کوچک را متصور می‌شد. این محصول کانتری من نام گرفت. خودرویی که‌بیشتر مصارف خدماتی مانند خودروهای پست، پلیس، شرکت های نظافتی و... را پشتیبانی می‌کرد. به‌گزارش دنیای ماشین، کانتری من به‌دلیل باک بزرگ تری که‌پیدا کرده‌بود، با یک بار سوخت گیری، مسیر بیشتری را نیز طی می‌کرد که‌این برای مشتریانش یک مزیت عالی به‌حساب می‌آمد. کانتری من در دوره‌خودش معروف به‌خودرویی بود که‌قسمت استیشن آن با تریم چوب طراحی شده‌بود. این محبوبیت کاری کرد که‌در 1962 یک نمونه‌واقعا چوبی به‌اسم Woodie نیز روی آن اجرا شد.

آستین مینی 108 هزار و موریس مینی 99 هزار دستگاه‌از کانتری من فروختند. با پیدا شدن بازارهای جدید، دو شرکت تصمیم گرفتند خط تولیدهای جدیدی در آفریقای جنوبی و پرتغال تاسیس کنند. پروژه‌کانتری من با عرضه‌یک ویرایش ون از مینی با نام تراولر عملا در 1969 از رده‌خارج شد. تقریبا 4 ده‌بعد مینی که‌دیگر تبدیل به‌زیرمجموعه‌ب ام و شده‌بود، یک بار دیگر قصد کرد تا کانتری من را زنده‌کند؛ یعنی در 2010 بود که‌آنها نسل جدید این خودرو را در ژنو سوئیس رونمایی کردند. این خودرو در بازار آمریکا با اقبال خوبی روبه‌رو شد و همچنین در روسیه‌نیز برایش مشتریان پر و پا قرصی پیدا شد. نکته‌جالب آن است که‌اساسا این مینی نه‌در انگلستان تولید می‌شود و نه‌در آلمان. بلکه‌خط تولیدهایی در اتریش، هند، تایلند و مالزی آن را مونتاژ می‌کنند.

به‌روایت عدد و رقم

کانتری من مورد بررسی، نسخه‌عادی شرکت نیست. مینی آن را به‌جان کوپر سپرده‌تا به‌دیگران راه‌و رسم اسپورت سازی در مقیاس کوچک را آموزش دهد؛ اما این خودرو یک مثلث فنی-مهندسی است. یک ضلعش از سوی مینی هیجان زده‌شکل گرفته‌است. ضلع دیگرش از سوی جان کوپر توانمند شده‌و ضلع سوم از سوی ب ام و (مالک برند مینی) مدیریت می‌شود؛ مانند اغلب تولیدات اسپورت شرکت، این مدل نیز به‌یک پیشرانه‌6/ 1 لیتری توربوشارژشده‌مجهز است. موتوری که‌می‌تواند در عین کوچکی اش، 188 اسب بخار نیرو را در 5500 دور در دقیقه‌و 240 نیوتن متر گشتاور را در 1600 دور در دقیقه‌فراهم کند. توربویی که‌برای این مدل در نظر گرفته‌شده، بر حسب کارآیی و شرایط پیمایش می‌تواند بین 8/ 0 تا یک واحد بار بوست داشته‌باشد. ترکیب استادانه‌مهندسی آلمانی و انگلیسی را به‌خوبی روی خروجی قابل ملاحظه‌کانتری من دیدیم. شرکت برای رسیدن به‌این عدد علاوه‌بر توربو، نیاز داشت تا سیلندرهایش را تا 5/ 85 میلی متر تراش دهد. همین شد که‌ضریب تراکمش به‌عدد 5/ 10 بر یک رسید. همین بلوک ساده‌4 سیلندر، 2/ 4 لیتر ظرفیت روغن و 6 لیتر نیز ظرفیت آب دارد.

طبیعی است که‌خنک کردن این پیشرانه‌توانمند با این روش های سنتی کارساز نیست. درست به‌همین دلیل بوده‌که‌به‌توصیه‌ب ام و، مینی سراغ اینترکولر رفت. اسم Mini همه‌را به‌اشتباه‌انداخته‌بود. کانتری من یک شاسی بلند حقیقی است. شاید باور نکنید ولی طول، عرض و ارتفاع آن به‌ترتیب 4109، 1789 و 1561 میلی متر شده‌است. فاصله‌محوری این خودرو نیز 2595 میلی متر از آب درآمده‌است. فاصله‌عرضی بین دو محور عقب آن 1551 و دو محور جلویی آن 1525 میلی متر شده‌است. کانتری من از سطح زمین 135 میلی متر ارتفاع دارد. البته‌باید اعتراف کرد که‌فضای داخلی 5/ 2 متر مکعبی اش هنوز هم باب میل خیلی ها نیست. ولی مطمئنا تعجب خواهید کرد اگر بدانید قسمت بار آن حجمی معادل 345 لیتر فضا دارد. فارغ از کوچک بودن، کانتری من با وزن 1415 کیلوگرمی اش حداقل وزن معقولی را فراهم آورده‌است. گفته‌می‌شود این خودرو می‌تواند حدود 500 کیلوگرم وزن را تحمل کند. جان کوپر مثل همیشه‌دیسک ترمزهای خاص خود را روی این محصول سوار کرد. دیسک هایی که‌در محور جلو 307 میلی متری و در محور عقب 280 میلی متری شده‌اند.

یک کانتری من استاندارد تایرهای 55/ 205 میلی متری 17 اینچی دارد. ولی نسخه‌کوپر S آن مجهز به‌لاستیک های 30/ 275 میلی متری 20 اینچی شده‌تا تفاوت را به‌خوبی نشان دهد. خود مینی به‌شدت روی جعبه‌دنده‌این خودرو تعصب داشته‌است. چراکه‌سفارش ساخت آن را به‌کمپانی آیسین داده‌و مدل F21 را خریداری کرده‌است. این همان گیربکس 6 سرعته‌اتوماتیکی است که‌روی مینی کوپرهای S مسابقه‌ای هم می‌بینیم. خروجی به‌وسیله‌همین جعبه‌دنده‌به‌صورت 4WD به‌دو دیفرانسیل منتقل خواهد شد. وقتی وزن کم باشد و قدرت موتور بالا، باید انتظار شتاب گیری خوبی را داشته‌باشیم. البته‌همین طور هم هست. کانتری من فوق می‌تواند صفر تا 100 را در 8 ثانیه‌بپیماید. شتاب صفر تا 160 آن 21 و شتاب صفر تا 200 کیلومتر در ساعتش 50 ثانیه‌است. دقت کنید که‌داریم درباره‌یک شاسی بلند واقعی با یک موتور 6/ 1 لیتری صحبت می‌کنیم.

مینی فوق می‌تواند در نهایت سرعت 210 کیلومتر در ساعتی را نیز تجربه‌کند. با همین خودرو می‌توان یک چهارم مایل یا 400 متر را در 7/ 15 ثانیه‌با سرعت 142 کیلومتر در ساعت پیمود. پیمایش مسیر یک کیلومتری برای این خودرو 8/ 28 ثانیه‌زمان می‌برد. جعبه‌دنده‌خوب کانتری من، اثر اصلی خود را در قسمت شتاب ثانویه‌گذاشت. جایی که‌کانتری من با دنده‌4 توانست از 60 تا 100 کیلومتر در ساعت را طی 8 ثانیه‌بپیماید. شتاب 80 تا 120 آن با همین دنده‌8/ 8 ثانیه‌ثبت شده‌است. همین پیمایش با دنده‌5 زمان 4/ 13 ثانیه‌ای را نشان می‌دهد و با دنده‌6 به‌19 ثانیه‌افزایش پیدا می‌کند که‌باز هم برای یک گیربکس اتوماتیک عالی است. با احتساب باک 50 لیتری و مصرف میانگین 1/ 7 لیتری این خودرو، با یک بار سوخت گیری می‌شود مسافرتی تا حدود 580 کیلومتر را تجربه‌کرد.

نظر دیگران

AUTO CAR

این یک اتفاق عجیب نیست. شما دارید همان طعم قدیمی مینی را در ابعادی بزرگ تر تجربه‌می‌کنید. همه‌چیز مثل سابق است. فقط میلی متر تبدیل به‌سانتی متر شده‌است. این یک فانتزی دوست داشتنی برای آنهایی است که‌مایلند کمی سقف هیجانشان را بالاتر ببرند. مینی اگر اطمینان قلبی و اجازه‌ب ام و را نداشت هرگز دست به‌ساخت چنین خودرویی نمی زد. شاید هنوز درباره‌تاثیرگذاری این خودرو ایمان پیدا نکرده‌اید. گفته‌می‌شود آئودی با تمام عظمتش سرمایه‌گذاری کلانی را برای عرضه‌شاسی بلند ریزاندام Q2 کرده‌تا فقط با این مینی برابری کند. البته‌راستش را بخواهید نسخه‌های فاقد تیونینگ کوپر واقعا چیزی برای گفتن ندارند.

WHAT CAR

گویی یک تفاهم بین مینی و طرفدارانش بوده‌است. تولیدکننده‌متعهد شده‌که‌خودرویی شاسی بلند با حفظ همان جذابیت بسازد و مصرف کننده‌نیز متعهد شده‌که‌این خودرو را بدون انتقاد خریداری کند. به‌عبارت ساده‌تر، کانتری من خودرویی برای پسند کل دنیا نیست. قرار است تنها مینی بازهای قدیمی آن هم فقط در داخل انگلستان آن را خریداری کنند. این هم برای مینی کفایت می‌کند هم مالک آلمانی اش. خیلی از شرکت ها دنبال همین فلسفه‌طراحی بودند؛ اما هرگز نتوانستند بین خواسته‌شان و تولیدشان تعادل برقرار کنند؛ مانند مرسدس بنز GLA و سئات Ateca. کانتری من سطح جدیدی از خودروسازی را ارائه‌کرده‌است.

EVO

چه‌کوپه‌مسقف چه‌کانورتیبل روباز، اصولا هر بار که‌مینی در کنار جان کوپر قرار می‌گیرد، ماحصل کار چیز جذابی از آب درمی آید. از نظر ما کانتری من یک شاسی بلند نیست. ما او را یک هاچ بک سایز بزرگ می‌دانیم. حداقل وزنش که‌این طور نشان می‌دهد. شاید این جمله‌مخالفان تند و تیزی داشته‌باشد؛ ولی کانتری من خودرویی نبود که‌مینی علاقه‌ای به‌ساخت آن داشته‌باشد. گفته‌می‌شود پشت این ماجرا، مالک باواریایی اش قرار دارد تا در بازارهایی که‌X هایش قدرت نفوذ ندارد، او را راهی کند. کانتری من کوپر S، خیلی ساده‌اسپورت گرایی را معنا کرده‌است.

MOTOR TREND

هنوز کسی درباره‌ایده‌های اولیه‌ساخت کانتری من نظری ارائه‌نکرده‌است. خیلی ها می‌گویند کانتری من برای مینی دوستانی است که‌دیگر قدشان اجازه‌حضور در نمونه‌های کوپه‌را نمی دهد. عده‌ای دیگر نیز می‌گویند کانتری من استارتی است بر ساخت یک شاسی بلند متوسط در آینده‌نزدیک و یک شاسی بلند فول سایز در آینده‌دور. چیزی که‌در این میان اهمیت دارد، هماهنگی خوب توربوها با پیشرانه‌و پیشرانه‌با جعبه‌دنده‌است. مینی از همان اولش هم عادت نداشت تیپ های خودروهایش را بر پایه‌آپشن تقسیم بندی کند. به‌همین دلیل کیفیت در تمام نسخه‌های این خودرو موج می‌زند. تنها چیزی که‌تفاوت دارد، قدرت خروجی است.

CAR & DRIVER

وقتی قرار باشد چیزی حول و حوش 27 هزار برای خرید یک شاسی بلند بدهید، گزینه‌هایی مانند جیپ کُمپاس آمریکایی و سوبارو کراس ترک ژاپنی به‌چشم می‌آیند. حالا سوال مهم آن است که‌چرا باید این پول را بابت خرید یک مینی داد؟ شرکت پاسخ خوبی برای این سوال در نظر گرفته‌است؛ کانتری من ادعایی روی شاسی بلند بودن ندارد. ادعای اصلی و در حقیقت ویژگی برتر این خودرو، خواص منحصر به‌فرد آفرود در عین کوچکی است. چراکه‌لندکروز از کمپانی تویوتا حتی با یک موتور برقی نیز می‌تواند دیوار راست را بالا برود.

AUTO EXPRESS

فیات 500 ایکس دیگر یک خودروی اصالتا سایز کوچک با قد و قواره‌بزرگ نیست. حالا یک رقیب معقول برایش دست و پا شده‌است؛ مینی کانتری من. چهره‌اش به‌دور از اغراق و مبالغه، ساده‌و باشخصیت است. فول آپشن به‌معنی واقعی کلمه‌در این خودرو اعمال شده‌است. به‌نظر می‌رسد ایراد اصلی کانتری من، وزن بالای آن باشد. این نمی تواند توجیه‌خوبی باشد که‌چون این خودرو شاسی بلند است پس وزن بالا نیز طبیعی است. باید یک اعتراف بزرگ کرد که‌اگر کوپر به‌داد این مینی نرسیده‌بود، می‌شد انتظار یک شکست را داشت.

TOP GEAR

حالا که‌اتمسفر شوخی کل فضای صنعت خودروسازی را در بر گرفته، بگذارید مینی نیز شوخ طبعی کند. حالا که‌مرسدس بنز اس ال اس را جایگزین اس ال آر می‌کند و جی تی را جایگزین اس ال اس، نباید از این مینی فاجعه‌آمیز نیز دلخوری داشته‌باشیم. این درست که‌تب شاسی بلندسازی کل دنیا را فراگرفته‌ولی همان طور که‌فراری هرگز نمی تواند یک لوکس ساز خوب شود و رولزرویس هرگز نمی تواند پا به‌دنیای اسپورت ها بگذارد، مینی که‌اساسا شالوده‌اش با دنیای سایز کوچک ها گره‌خورده‌نیز نمی بایست وارد دنیای قدبلندها می‌شد. اغلب تصور می‌شود که‌مینی فقط برای خریدارانی در داخل بازار انگلستان کانتری من را ساخته‌است؛ اما حقیقت آن است که‌هیچ خریدار عاقلی خارج از انگلستان قصد خرید چنین خودروی نامتعارفی را نمی کند.