
امروزهآزمون IQ را کمتر استفادهمیکنند و بیشتر EQ را انجام میدهند، زیرا بر این باورند کهEQ میتواند توانایی فرد را در مقابلهبا شرایط استرس زا تعیین کند
IQ (Intelligence Quotient) بهمعنای ضریب هوشی یا هوش شناختی است و عددی است برای اندازهگیری توانایی های منطقی و یا ریاضی یک فرد.
این یک معیار هوش نسبی فرد میباشد و در یک آزمون استاندارد، سن روانی را با سن تقویمی میسنجد.
IQ توانایی فرد برای آموزش و درک چیزهای جدید، توانایی مقابلهبا موقعیت های جدید و دستکاری محیط زیست و یا تجزیهکردن تفکر میباشد.
روانشناسان بر این نکتهتوافق دارند که:IQ تنها 10 تا 25 درصد برای رسیدن بهموفقیت لازم است و باقی بستگی بههر چیزی از جملهEQ دارد.
در تجارت، قانون، پزشکی و آموزش، بین IQ و موفقیت حرفهای رابطهای منفی و یا صفر میباشد.
IQ میتواند مفاهیمی مانند قدرت کلمه، توانایی ریاضی و استدلال منطقی را اندازهگیری کند.
هنگامی کهفرد در زمینهمهارت های خلاق و احساسات توانا میشود، IQ سقوط میکند.
در حقیقت، نشان دادهشدهاست کهبرخی افراد دارای نمرهبالای IQ هستند، ولی آنها روابط فردی خوبی ندارند و در اجتماع بی دست و پا هستند.
برای همین یک آزمون دیگر کهانعکاس واقعی از شناخت فرد و توانایی های ذهنی او را نشان دهد لازم بود، برای همین EQ بوجود آمد.
امروزهآزمون IQ را کمتر استفادهمیکنند و بیشتر EQ را انجام میدهند، زیرا بر این باورند کهEQ میتواند توانایی فرد را در مقابلهبا شرایط استرس زا تعیین کند.