اختلاف نظر فرهاد مدیری و پدرش

فرهاد مدیری آهنگسازی می‌کند و در سریال قهوه تلخ نیز در قسمت ساخت و انتخاب موسیقی حضور داشته‌است و با پدرش مهران مدیری همکاری می‌کند که‌در ادامه‌گفت و گویی خواندنی با فرهاد مدیری را می‌خوانید.
در تیتراژ قهوه‌تلخ در قسمت ساخت و انتخاب موسیقی نام فرهاد مدیری آمده. ساخت موسیقی که‌عین آهنگسازی است. ولی انتخاب موسیقی دقیقا چیست؟
ببین در قهوه‌تلخ 81 درصد کار موسیقی، انتخابی است و شاید 21 درصد ساخت باشد. بافت موسیقی بخش ساخت، ایرانی است. غیر از موسیقی هایی که‌مربوط به‌حضور نیما زند کریمی در زمان حال در دو فصل اول می‌شود، بعد از آن همه‌ساخت ها، موسیقی ایرانی بوده. ولی انتخاب ها از هر سبکی صورت گرفته. کلاسیک، راک، جز، بلوز و حتی سنتی.

چطور این موسیقی ها را انتخاب می‌کنی؟ مثلا ما سکانسی را می‌بینیم که‌در آن از موسیقی راک استفاده‌شده‌و در سکناس دیگری از موسیقی سنتی. این انتخاب ها بر چه‌معیاری است؟ یعنی چطور تشخیص می‌دهی که‌در اینجا باید از راک استفاده‌شود یا سنتی؟
قبل از اینکه‌به‌این سوال جواب بدهم، باید ببینیم، اصلا چرا انتخاب موسیقی! اعتقاد من بر این است که‌امروزه‌در ایران، مردم بیشتر از اینکه‌نیازداشته‌باشند کار موسیقی من یعنی فرهاد مدیری را بشنوند، نیاز دارند موسیقی خوب بشنوند. من اگر کارهای خودم را ساخته‌بودم و آزمون و خطایی هم انجام داده‌بودم و بعد آهنگ ها را روی کار می‌ریختم، کمکی به‌آدم های غیر از خودم نکرده‌بودم. ولی در جامعه‌ای که‌زندگی می‌کنیم، آدم ها اساسا موسیقی خوب نمی شنوند.

پس یکی از دلایلی که‌باعث شد برای قهوه‌تلخ از انتخاب موسیقی استفاده‌کنید تا ساخت، این بوده‌که‌می‌خواستید گنجینه‌موسیقایی مردم را بالا ببرید. نه؟
بله. من خودم 11 سال است که‌انواع موسیقی ها را گوش می‌کنم. ولی مردم عام ما نه‌در تلویزیون و نه‌در رادیو و نه‌در رسانه‌های دیگر معمولا موسیقی خوب گوش نمی دهند. در قهوه‌تلخ، چون کاری است که‌مردم در خانه‌نگاه‌می‌کنند و درصد بیننده‌زیادی دارد، جای خوبی بود که‌کمی سلیقه‌مردم را جا به‌جا کرد. جایی برای نشان دادن چیزهای خوب به‌مردم و البته‌رساندن موسیقی خوب به‌گوششان. اینجاست که‌ضرورت انتخاب آهنگ بیش از ساخت آن به‌چشم می‌آید.

حرف آخر در این کار را چه‌کسی می‌زند؟ یعنی ان قلت هایی روی انتخابی که‌کردی آورده‌می‌شود؟ مثلا از طرف تدوینگرها، کارگردان و...؟
من انتخاب هایم را انجام می‌دهم و بابا هم به‌عنوان کارگردان کار می‌بیند. یا قبول می‌کند یا می‌گوید خوب نیست و باید عوض شود.

چقدر این اتفاق می‌افتد؟
خیلی کم پیش آمده. آن هم برای اوایل کار بوده. ولی الان دیگر خیلی وقت است که‌این اتفاق نیفتاده.

شاید این نزدیک بودن نگاهتان، برمی گردد به‌این نکته‌که‌تو و کارگردان، یعنی مهران مدیری ارتباط خانوادگی دارید و به‌هر حال سلیقه‌و ذهنیتتان شبیه‌به‌هم است.
نه. نگاهمان یکی نیست.

یعنی با آقای مدیری مشترکاتی در حوزه‌موسیقی نداری؟
چرا اتفاقا خیلی مشترکات داریم. ولی در بعضی چیزها اصلا مشترک نیستیم. هم من و هم پدر تا یک جایی جلو آمده‌ایم و در نقطه‌ای با هم به‌تفاهم رسیده‌ایم. این دیگر خیلی وقت ست که‌از طرف من رعایت می‌شود. برای همین هم دیگر مشکلی نداریم. یک موضوع خیلی جدی دیگر هم درباره‌انتخاب موسیقی برای قهوه‌تلخ وجود دارد. اینکه‌کمدی اصلا یک موضوع شوخی نیست. کمید یک موضوع کاملا جدی است. کمدی خیلی کار سخت و پیچیده‌ای است. آدم ها فکر می‌کنند که‌یک عده‌ای نشسته‌اند دور همدیگر و همان شوخی های معمول خودشان را می‌کنند و تمام. این اتفاق همانی است که‌ما در فیلم های سوپرمارکت هایمان می‌بینیم. اما واقعا کمدی این نیست. اینقدر مسخره‌نیست. آدم هایی که‌به‌این شیوه‌کار می‌کنند، دارند به‌شعور آدم ها توهین می‌کنند.

قبل از قهوه‌تلخ چه‌کار دیگری در این زمینه‌کرده‌بودی؟
من در مرد دو هزار چهره‌هم دقیقا همین کار انتخاب موسیقی را می‌کردم. سر آن هم این ایراد را می‌گرفتند که‌چرا روی کار، موسیقی جدی گذاشته‌اید.

باتوجه‌به‌اینکه‌پدر، بیشتر در حوزه‌تصویر، یعنی سینما و تلویزیون فعالیت حرفه‌ای دارد، چطور شده‌که‌تو این قدر به‌صورت حرفه‌ای به‌موسیقی گرایش داری؟ یعنی همان قدر که‌تصویر برای پدرت، حوزه‌ای تخصصی است، موسیقی برای تو تخصصی شده. چیزی که‌برای بابا بیشتر جنبه‌تفننی دارد.
من از اول راهنمایی به‌هنرستان و رشته‌موسیقی رفتم و سه‌سال ساز ابوا زدم. یک ساز باید که‌شبیه‌ساز کلارینت است. سه‌سال دبیرستان هم پیانو زدم و آهنگسازی خواندم. بنابراین از همان ابتدا با موسیقی دمخور شدم.

یعنی ابوا و پیانو، سازهای تخصصی ات هستند؟
نه. بعد از سه‌سال راهمنایی، دیگر ابوا نزدم. حتی پیانو را هم دیگر آن قدر جدی نگرفتم. گرچه‌الان می‌زنم ولی بعد از دبیرستان، آهنگسازی برایم مهم شد.

اصلا ساز تخصصی هم داری که‌حرفه‌ای اش باشی؟
کار من خیلی بامزه‌است. مسیر جالبی دارد. اول ابوا می‌زدم. بعد هم پیانو که‌برای آهنگسازی باید آن را می‌زدم. الان دو سال است که‌آواز کلاسیک می‌خوانم.

صدای تو بهتر است یا صدای پدر؟
(می خندد) نمی دانم.

با شناختی که‌از صدای پدر داری، فکر می‌کنی تو بهتر آواز کلاسیک می‌خوانی یا پدر؟
بابا که‌آواز کلاسیک نمی خواند و نمی خواهد این کار را هم بکند (حالا چه‌کاریه؟!) ولی کلا همه‌با هم صدایمان خوب است. کلا خانواده‌پدری صدای خوبی دارند.

این علاقه‌به‌موزیک از کجا آمد؟
از بچگی بود. به‌هر حال در خانه‌ما همیشه‌صدای موزیک خوب بود. بابا، خدا را شکر موزیک خوب گوش می‌داد. عمو هم به‌طور کل اهل موزیک بود و همین ها باعث شد که‌من هم به‌موزیک علاقه‌مند شوم. نمی خواهم حرف گنده‌بزنم. اما آدمی که‌از بچگی موزیک خوب گوش داده‌با آدمی که‌از بچگی موزیک گوش نداده، خیلی فرق دارد. به‌هر حال تاثیر هرچند کوچکی روی زندگی دارد.

در مرد دو هزار چهره‌به‌دلیل اینکه‌اولین تجربه‌کاری ات با پدر بود، اختلاف نگاه‌هم داشتید؟

نه‌خدا را شکر. اختلاف نگاه‌نداشتیم و به‌هر حال بعد از مرد دو هزار چهره، نگاهمان نزدیک شده‌بود. بچه‌های قهوه‌تلخ هم کار انتخاب موزیک را دوست داشته‌اند و به‌من روحیه‌می‌دهند. مخصوصا قسمت های آذری کار را.