عواملی که در درمان ناشنوایی دخیل هستند

انواع اختلال در شنوایی و توصیه‌های درمانی

ناشنوایی و اختلال در شنوایی به‌کاهش توانایی یا ناتوانی کامل در شنیدن می‌گویند که‌یا به‌صورت مادرزادی و یا در اثر بیماری و عوامل محیطی به‌وجود می‌آیند . ناشنوایی انواع مختلفی دارد و درمان هایی برای افراد ناشنوا وجود دارد که‌باید این افراد با انجام اقدامات پزشکی نوع کم شنوایی خود را تشخیص داده‌و سپس برای درمان آن اقدام کنند . در این بخش از مجله اینترنتی فنجان مطالب مهمی را درباره‌کاهش شنوایی بیان می‌کنیم .

انواع ناشنوایی ها :

ناشنوایی ، تنها در میانسالی اتفاق نمی افتد بلکه‌در کشور های پیشرفته‌در سن 65 سالگی به‌طور متوسط از هر 3 نفر بیش از 1 نفر دچار کم شنوایی می‌شوند که‌این هم می‌تواند در هر سنی و به‌هر دلیلی رخ دهد و ملزم به‌سن خاصی نخواهد بود .

کم شنوایی رسانشی یا انتقالی :

کم شنوایی رسانشی از اختلالات گوش بیرونی یا میانی ناشی می‌شود . صدا ها به‌گوش داخلی نمی رسند و بنابراین ضعیف به‌نظر می‌رسند و یا از شکل اصلی شان خارج می‌شوند .

اختلالات ایجاد شده‌در گوش خارجی، پرده‌گوش، گوش میانی و استخوانچه‌های گوش مانند وجود موم، عفونت و مایع در گوش میانی، اشیا خارجی در مجرای گوش و یا سوراخ شدن پرده‌گوش از دلایل ایجاد کم شنوایی رسانشی هستند . روش های پزشکی معمولاً می‌توانند کاهش شنوایی رسانشی را با موفقیت درمان کنند و ترمیم شنوایی کامل یا جزئی را ایجاد کنند .

کاهش شنوایی حسی

کاهش شنوایی حسی زمانی اتفاق می‌افتد که‌صدمه‌ای به‌عصب شنوایی یا آسیبی به‌سلول های کوچک و مو مانند گوش داخلی وارد شده‌باشد که‌سیگنال ها را به‌مغز ارسال می‌کنند .

در این نوع کاهش شنوایی، صدا ها واضح به‌نظر نمی رسند و از آنجا که‌سلول های کوچک مو مانند درون حلزونی به‌طور طبیعی در طول زمان از بین می‌روند، این رایج ترین نوع از کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن است .

با این حال فقدان شنوایی حسی می‌تواند ناشی از آسیب، مواجه‌با صدا های بلند، دارو های خاص و انواع بیماری ها باشد که‌صرف نظر از علت آن ، کم شنوایی حسی می‌تواند به‌طور موفقیت آمیزی با کمک های شنوایی درمان شود .

انواع کاهش شنوایی حسی:

علاوه‌بر این همچنین متخصصان ، کاهش شنوایی حسی را طبق سرعتی که‌رخ می‌دهد دسته‌بندی می‌کنند :

فقدان شنوایی حسی ناگهانی یا ناشنوایی ناگهانی که‌از دست دادن سریع شنوایی می‌باشد و این می‌تواند تقریباً به‌طور آنی و یا در طول یک دوره‌چند روزه‌اتفاق بیفتد و این مشکل قطعا باید به‌عنوان یک وضعیت اورژانسی پزشکی در نظر گرفته‌شود و اگر شما یا فردی از آشناهایتان از این نوع کم شنوایی رنج می‌برید ، فوراً به‌پزشک مراجعه‌کنید .

فقدان شنوایی مربوط به‌سن

پیرگوشی یا کم شنوایی مربوط به‌سن، به‌تدریج با افزایش سن اتفاق می‌افتد . این مشکل می‌تواند در خانواده‌ها ارثی باشد و یا با تغییراتی در گوش داخلی و عصب شنوایی ایجاد شود و ممکن است شخص دچار پیرگوشی، تحمل صدا های بلند یا آنچه‌که‌دیگران می‌گویند را نداشته‌باشد .

فقدان شنوایی مربوط به‌سن معمولاً در هر دو گوش اتفاق می‌افتد و به‌یک اندازه‌بر گوش ها تاثیر می‌گذارد و این نوع کم شنوایی تدریجی است، بنابراین افراد مبتلا به‌پیرگوشی ممکن است نفهمند که‌کمی از تواناییشان برای شنیدن را از دست داده‌اند .

چهار درجه‌کم شنوایی

فقدان شنوایی در هر فردی متفاوت است و به‌همین دلیل یک تست تخصصی برای تعیین میزان مشکل وارد شده‌لازم است . تست معمولی برای تعیین میزان کاهش شنوایی ، شامل گوش دادن به‌گستره‌ای از صدا های ارایه‌شده‌در هر گوش از طریق هدفون است که‌میزان بلندی صدا ها - طبق دسی بل (dB) - روی گرافی به‌نام آئودیوگرام ثبت می‌شوند.

شاید جای تعجب باشد که‌کم شنوایی طبق درصدی کلی توصیف نمی شود زیرا ناتوانی در شنیدن طیف وسیعی از فرکانس های مختلف است و به‌همین دلیل است که‌هیچ دو فرد مبتلا به‌کم شنوایی تجربیات و نیاز های مشابهی ندارند و بسیار متفاوت هستند .

"فرکانس" یک اندازه‌گیری مهم در شنوایی است و صدا ها را از کمترین سرعت (مثل رعد و برق) تا بالاترین سرعت (مثل فشار یا سوت) بیان می‌کند. افراد غالباً در فرکانس های مختلف دچار کم شنوایی می‌شوند - بنابراین حتی وقتی افراد به‌صدای دقیقاً یکسانی گوش می‌دهند، آن ها را کاملا متفاوت می‌شنوند یا ممکن است اصلاً قادر به‌شنیدن بعضی از آن ها نباشند .

به‌منظور تعیین درجه‌کاهش شنوایی یک فرد، متخصص مراقبت شنوایی می‌تواند تست آستانه‌را انجام دهد تا پایین ترین سطح دسی بلی که‌فرد قادر به‌شنیدنش است را مشخص کند. پاسخ شما به‌این فرکانس های متفاوت، باعث تشخیص میزان شنوایی شخصی تان می‌شود .

چهار درجه‌کلی از کاهش شنوایی در آئودیوگرام وجود دارد :

کم شنوایی خفیف یا ملایم (26 تا 40 دسی بلی):

در کم شنوایی خفیف، شنیدن صداهای آهسته‌و یا تشخیص صداها در زمانی که‌نویز پس زمینه‌وجود دارد، دشوار است و این مسئله‌شنوندگان را در بسیاری از موقعیت های اجتماعی و کاری روزمره‌به‌خطر می‌اندازد .

کم شنوایی متوسط (41 - 70 دسی بلی):

کاهش متوسط شنوایی، شنیدن گفتگو ها را مشکل می‌کند ، به‌خصوص زمانی که‌صدای پس زمینه‌وجود دارد و برای شنیدن صدای رادیو یا تلویزیون ممکن است نیاز باشد تا صدا زیاد شود و برای داشتن گفتگوهای طولانی تلاش بیشتری لازم است و می‌تواند فرد را به‌خصوص در پایان روز خسته‌کند .

کم شنوایی شدید (71 - 90 دسی بلی):

با فقدان شدید شنوایی ، مکالمات عادی قابل شنیدن نیستند و شنیدن و یا درک آن، حتی با صدای بلند هم ممکن است مشکل باشد . افراد با فقدان شنوایی شدید تنها قادر به‌شنیدن صحبت هایی هستند که‌با صدای بلند ارائه‌می‌شوند مثلا فریاد ها یا بالا بردن میزان صدا یا می‌توانند با کمک وسایل شنوایی خاصشان خوب بشنوند . انزوای اجتماعی می‌تواند یک نگرانی واقعی برای این افراد باشد .

کم شنوایی عمیق (91 دسیبل یا آستانه‌بالاتر):

افراد با کاهش شنوایی عمیق می‌توانند مشکلی در متوجه‌شدن سخنرانی هایی که‌حتی با صدای بلند انجام می‌شوند داشته‌باشند . آن ها ممکن است از حرف زدن اجتناب کنند و در موقعیت های شخصی و حرفه‌ای به‌شدت منزوی شوند که‌اگر مشکل و درمان بررسی نشود، این مسئله‌برای فرد می‌تواند مخرب باشد.

نکات مهم :

اگر افراد در در محیط های پر سر و صدا و شلوغ کار هستند ممکن است دچار کاهش شنوایی شوند که‌در این صورت باید شغل خود را تغییر داده‌و در پی درمان باشند .

سمعک در بین افرادی که‌دچار ناشنوایی انتقالی شده‌اند جواب می‌دهد اما در حس عصبی سمعک راه‌حل مناسبی نیست.

مشکلات شنوایی تشخیص داده‌نشده‌و درمان نشده‌می‌توانند بدتر شوند و منجر به‌مشکلاتی مانند چالش های شناختی در بیماران سال خورده‌شود و به‌همین دلیل است که‌اگر شما یا آشناهایتان دچار هر نوع کم شنوایی شدید ، می‌توانید آزمایش ، ارزیابی و درمان مناسبی را برای نوع مشکل خود انجام دهید .

اگر در مورد کم شنوایی خود یا یکی از آشنایانتان نگران هستید، باید یک معاینه‌شنوایی و ارزیابی را انجام دهید که‌راه‌حل های مدرن سمعک برای مشکلات شنوایی از خفیف تا شدید و عمیق موجود است . این راه‌حل های قدرتمند، با احتیاط و با فناوری روز هستند تا صدایی شفاف و طبیعی را به‌شما منتقل کنند .

نیازی به‌سکوت و در انزوا بودن نیست .