
همهما برای یکبار هم کهشدهقربانی آب رفتن لباس هایمان شدهایم. مثلاً یک شلوار میخریم و بعد از شستشو متوجهمیشویم کهدیگر اندازهما نیست اما چرا این اتفاق میافتد؟ چگونهاین فرآیند رخ میدهد ؟
هر لباسی فیبر و بافت مخصوص بهخودش را دارد. از فیبر مصنوعی تا فیبر ارگانیک در لباس ها موجود است. فیبرهای مصنوعی از یک جنبهبسیار مهم با فیبرهای ارگانیک متفاوت هستند.
فیبر های مصنوعی از پلیمرهای ساختهدست انسان مانند پلی استر، ریون و غیرههستند کهبر اثر زنجیرههای شیمیایی ایجاد شدهاند و آب نمی روند زیرا ماشین لباسشویی نمی تواند ساختار مولکولی آن ها را تغییر دهد.
فیبر های ارگانیک و یا اصلی بهصورت طبیعی از قبل وجود داشتهاند و در فرآیند تولید در کارخانهبهشکل یک لباس در آمدهاند. قبل از این کهاز این لباس ها استفادهکنید، باید آن ها را بِکِشید. این کشش ممکن است تنش هایی را در سطح مولکولی لباس ایجاد کند.
زمانی کهفیبر های طبیعی و یا مصنوعی را داخل ماشین لباسشویی قرار میدهیم فرایند های شیمیایی مختلفی روی آن انجام میشود. همچنین گرمای زیاد همراهبا حرکت مکانیکی و انرژی شیمیایی داخل آن صورت میگیرد. پس اصلا جای تعجب نیست کهلباس ها بهاین فرآیند واکنش نشان دهند کهبهآن فرآیند آب رفتن گفتهمیشود.
مقدار آب رفتن در فیبرهای طبیعی در مقایسهبا فیبرهای دیگر متفاوت است. محققان بهاین نتیجهرسیدهاند کهساختار پارچهنقش بسیار مهمی در آب رفتن لباس دارد ، مثلاً پارچهکتان بافت سفت تر و متراکم تری دارد. بههمین دلیل فضایی برای آب رفتن آن وجود ندارد اما در بافت کتان پنبه، این فضا بهاندازهکافی وجود دارد و در نتیجهامکان آب رفتن آن ها نیز بالاتر و بیشتر است . پارچههای پشمی هم بافت نسبتاً شل دارند و در نتیجهاحتمال آب رفتن آن ها نسبت بهپارچههای نخی بالاتر است.
رطوبت موجود در پارچهها نقش بسیار مهمی در آب رفتن آن دارد. پارچههای کتان یا نخی رطوبت 5 درصد دارند. در حالی کهپشم رطوبت 17% دارد و در نتیجههنگامی کهدر حال خشک شدن باشند ، رطوبت خود را بیشتر از دست میدهند و آب میروند.