
آب، ما را احاطهکردهاست و از آسمان، رودخانه، دریاچهو جوی، جاری و سرازیر میشود و هنوز خیلی از ما نمی دانیم کهآب دقیقا از کجا میآید؟ جواب پیچیدهاست ، شاید عامل آن ابرهای بارور سنگین باشد، کهسبب بارش میشود و ریشهی تمام اینها بهجهان هستی باز میگردد. از زمانیکهنوترون و الکترون در هر دقیقه، دهبیلیون درجهگرم شدند و سپس هیدروژن و هلیوم کهبهعناصر سبک تر شناختهشدهاند و موانع ساختمانی اتمی کهلیتیوم نام دارد را شکل میدهند.
عناصر سنگین تر بعدا ظاهر میشوند، وقتی کهعناصر سبک تر بهآسمان، درون ستارهها و اجرام آسمانی میروند. با گذر زمان، ستارهها امواجی را از عناصر سنگین تر ساطع میکنند، کهخود اکسیژن است و خارج از فضا است، جایی کهبا عناصر سبک ترکیب میشوند.
هر چهسیارهای بهخورشید نزدیکتر باشد ،گرمای خورشید در آنجا بیشتر است و این دما بر حالت آب کهدر آن سیارهاست ، تاثیر میگذارد . هرچهسیارهکوچکتر باشد ، نیروی گرانشش ضعیف تر است و کمتر میتواند بخار آب را در سطح خود نگهدارد . بنا بر این بخار آب در خلاء فضا پراکندهخواهد شد.
البتهترکیب و نحوهشکل گیری مولکول های هیدروژن و اکسیژن با مولکول آب دو چیز کاملا متفاوت هستند.
در بین سیارات، زمین تنها سیارهمنظومهای است کهدر آن آب در سهحالت مایع ، بخار و جامد وجود دارد . این بدان سبب است کهحتی اگر مولکول های هیدروژن و اکسیژن با هم ترکیب شوند هم نیاز بهانرژی برای تشکیل آب دارند. این روند پیچیدهاست و هنوز کسی نمی داند کهچطور آب بر روی زمین ایجاد شد.
پس چطور سیارهی ما از اقیانوس ها، دریاچهها و رودخانهها پوشیدهشدهاست؟
جواب سادهاین است کهما هنوز علت را نمی دانیم، اما در این بارهایدههایی داریم کهدر بخش سرگرمی مجله اینترنتی فنجان و در پاسخ بهسوال آب از کجا میآید میخوانید. طرح اولیهاین است کهتقریبا چهار بیلیون سال پیش، میلیون ها استروید و مولکول وارد سطح زمین شدند.
نگاهاجمالی بهسطح ماهاین ایدهرا بهما میدهد کهاین شرایط بهچهشباهت دارد و طبق این طرح، این صخرهها طبیعی نبودند ، اما مواد تشکیل دهندهی آنها از آب تشکیل شدهکهبطور فشردهآزاد شدهاست درحالیکهستارهشناسان اثبات کردهاند کهاجرام آسمانی، اب را درون خود نگهمیدارد، برخی دانشمندان معتقد این نظریهنیستند.
در گذشتهدانشمندان تصور میکردند کهمقدار زیادی از آب توسط ستارههای دنبالهدار یا سیارک هایی کهزمین را بمباران کردهاند، آوردهشدهاست.
اما تحقیقاتی کهاخیرا انجام شدهاست، این موضوع را زیر سوال بردهاست، دانشمندان بر روی شهاب سنگ های کربن دار کهبهفاصلهکمی از پیدایش منظومهشمسی شکل گرفتهاند، متوجهشدند کهنهتنها آنها دارای آب بودند، بلکهترکیبات شیمیایی مواد معدنی شان نیز با سنگ های روی زمین و نمونهسیارک هایی کههم زمان بهسیارمان شکل گرفتند، مطابت داشت.
سوال آنها این است کهباید اتفاقات فراوانی رخ دهد، تا آب در اقیانوس زمین شکل بگیرد.
همچنین محققین دریافتند کهآب حاوی عناصر سنگین است، با یک اتم هیدروژن، یک اتم دوتریوم و یک اتم اکسیژن، کهنشان دهندهی آن است کهمولکول های اقیانوس و زمین با اجرام آسمانی کاملا متفاوت است ، یا بهروش دیگر آب تنها میتواند ناشی از ترکیب اتم هیدروژن و اکسیژن باشد.
اخیرا ستارهشناسان فاش نمودند کهشکل قبلی میتواند درست باشد و باید آزمایشاتی از اجرام آسمانی صورت گیرد کهبا تلسکوپ قابل مشاهدهاست. آنها یافتند زمانی کهاین ترکیب شکل بگیرد، آب در فضا همچون اقیانوس تشکیل میشود.
هیدروژن و اکسیژن یا هیدروژن و اکسیژن و دوتریوم اما مشاهدهمولکول های زمین غیر ممکن است . جو زمین مانع از اندازهگیری طول موج میشود، تنها تلسکوپ فضایی میتواند این مشاهدات را شکل دهد. پیشنهاد مطرح شدهدیگر این است کهزمین جوان از اکسیژن و سایر عناصر سنگین تولید شدهبا خورشید شکل گرفتهاست. اکسیژن ترکیب شدهیا هیدروژن و سایر گازها از زمین آزاد میشود .
در فرایندی کهدر آن بدون مولکول گاز، اقیانوس و جو زمین بهتنهایی شکل میگیرد، دانشمندان دیگر معتقدند کهلایهی نازکی از هیدروژن، سطح زمین را پوشاندهو با اکسیژن ترکیب شدهتا اقیانوس سیارهزمین را شکل دهد. سرانجام محرک های کامپیوتری گزارش دادند کهحداقل مقداری آب در سیارهی ما موجود است.
این ایدهای است کهدر آن آب میتواند عمیقا از درون سطح زمین توسعهیابد و سرانجام از طریق زمین لرزهنیز محو و ناپدید شود و ما نمی توانیم بگوییم کهدقیقا چهمقدار آب درون زمین شدهاست، اما خوشبختانهمیتوانیم در آیندهاین موضوعات را تشخیص دهیم. کههمچنان بهتحقیق و بررسی بیشتری نیاز خواهند داشت.