مقایسه 3 خوردوی اتوماتیک چینی در بازار ایران + تصاویر

 مقایسه‌3 خودروی چینی

برلیانس H330 اتوماتیک،جیلی امگرند EC7،JAC J5 اتوماتیک سه‌خودروی اتوماتیک چینی هستند که‌از نظر کیفیت و امکانات باهم تفاوتهایی دارند از این رو با تنوع بازار سدان های چینی، انتخاب میان گزینه‌های موجود سخت تر از قبل شده‌است. از این رو در این مقایسه‌3 مورد از محبوب ترین و پرفروش ترین سدان های چینی را در مقابل یک دیگر قرار دادیم و به‌نقاط قوت و ضعف آنها پرداختیم.

برلیانس H330 اتوماتیک

این روزها هیزم آتش رقابت میان چینی های سگمنت C زیاد شده‌و ورود عضوی جدید به‌نام برلیانس H300، انتخاب میان سدان های متوسط چینی را واقعا سخت تر از قبل کرده‌است. برلیانس یکی از برندهای معتبر خودروساز چینی به‌شمار می‌رود و چیزی که‌موجب تمایز آن با سایر برندهای چینی شده، شریک آلمانی اش یعنی ب ام و است که‌بخشی از تجربیات اش را در ساخت این محصول به‌خودروساز چینی منتقل کرده.

برلیانس روی پلت فرم تغییر یافته‌ب ام و سری 1 مونتاژ می‌شود و با نگاهی دقیق به‌طراحی بدنه‌اش، به‌خوبی می‌توان به‌رابطه‌این خودروساز با شریک باواریایی پی برد. طراحی بدنه‌فراتر از آن چیزی است که‌از یک خودرو چینی انتظار دارید. خطوط روی بدنه‌به‌خوبی با یکدیگر هماهنگ هستند و برجستگی روی گلگیرها باعث شده‌تا ابهت بدنه‌بیشتر به‌چشم بیاید. مواردی نظیر مه‌شکن های جلو و سانروف، ظاهر مدل اتوماتیک فول آپشن را از مدل پایه‌مجزا می‌کند. هم چنین استفاده‌از رینگ های 15 اینچی اسپرت نیز به‌زیبایی هر چه‌بیشتر ترکیب ظاهری برلیانس کمک شایانی کرده‌است.

علی رغم ابعاد جمع و جور بدنه‌نسبت به‌رقبا، که‌باعث شده‌هدایت و پارک کردن برلیانس در شهرهای شلوغ آسان شود، فضای کابین جادار و راحت است و از این نظر می‌توان برلیانس سدان را میان تندر 90 و 206 اس دی در نظر گرفت.

نخستین چیزی که‌هنگام ورود به‌برلیانس جلب توجه‌می‌کند، رنگ بندی گرم کابین و جذابیت ترکیب 2 رنگ کنسول جلو و پنل درهاست که‌حال وهوای خودروهای گران قیمت تر را تداعی می‌کند. اما صندلی ها برخلاف جک و جیلی فاقد روکش چرمی هستند و کیفیت پوشش آنها برای خودرویی با قیمت بالای 50 میلیون تومان معمولی به‌نظر می‌رسد.

البته‌ایرادی به‌راحتی صندلی ها وارد نیست. علاوه‌بر این که‌صندلی ها به‌خوبی سرنشینان را در بر می‌گیرند و از حرکت اضافی بدن شان جلوگیری می‌کنند، جنس نرم و راحت آنها باعث شده‌تا در مسافرت های طولانی راحتی سرنشینان را مهیا کنند. صندلی راننده‌در 8 جهت تنظیم می‌شود و موقعیت قرارگیری راننده‌در برلیانس نسبت به‌2 خودرو دیگر اسپرت تر است.

کیفیت کلی مونتاژ و متریال کابین قابل قبول است. اما به‌حاطر رنگ بندی روشن کابین، درزها و فاصله‌میان بعضی از قطعات، بیشتر از جک یا جیلی خودشان را نشان می‌دهند. چیدمان کابین نیز مناسب است و نمره‌قبولی را در بحث ارگونومی کسب می‌کند.

سیستم تهویه‌به‌صورت اتوماتیک قابل تنظیم است و پس از چند دقیقه‌فعالیت، قدرت واقعی خود را به‌نمایش می‌گذارد و از این نظر یکی از بهترین ها در این مقایسه‌به‌شمار می‌رود. پیشرانه‌استفاده‌شده‌در برلیانس، حجم و قدرت کمتری نسبت به‌2 رقیب دیگر دارد. یک پیشرانه‌1.5 لیتری 4 سیلندر که‌قادر است 103 اسب بخار نیرو در دور 5800 تولید کند. شاید با توجه‌به‌قدرت نه‌چندان بالای پیشرانه‌نتوانید خودروهای هم کلاس را در جاده‌ها جا بگذارید. اما مصرف پایین و کم سروصدا بودن پیشرانه، در مسیرهای شهری سرنشینان را به‌خود علاقه‌مند می‌کند.

برلیانس با 2 گیرباکس اتوماتیک و دستی در کشور عرضه‌شده‌است. نمونه‌اتوماتیک از یک گیرباکس 6 سرعته‌(5 دنده‌جلو یک دنده‌عقب) بهره‌می‌برد و مصرف سوختش حدود 6.7 لیتر در 100 کیلومتر است. البته‌در حالت اتوماتیک با تعویض دنده‌ها در دورهای پایین، دور خودرو در سربالایی ها افت می‌کند و رمق پیمودن شیب های نه‌چندان تند را هم ندارد. اما در حالت دستی دور موتور بالاتر نگه‌داشته‌می‌شود و نکته‌مثبت دیگر این که‌بیشینه‌گشتاور 138 نیوتن متری در دور نه‌چندان بالای 3800 به‌محور جلو منتقل می‌شود.

یکی از نقاط قوت برلیانس نسبت به‌رقبای خود، فرمان پذیری عالی و هندلینگ مناسب است. البته‌از خودرویی که‌نام ب ام و در شناسنامه‌اش به‌چشم می‌خورد، جز این هم انتظار نمی رود. تعلیق در جلو از نوع مک فرسون و در عقب از نوع میل پیچشی است و حتی در مسیرهای ناهموار نیز تنش های وارد شده‌به‌چرخ ها را به‌کابین منتقل نمی کند.

صندوق بار 460 لیتری برلیانس به‌خوبی نیازهای مسافرتی سرنشینان را پاسخ می‌دهد و باک 55 لیتری اش باعث شده‌تا پای مالکش کمتر به‌پمپ بنزین باز شود. هم چنین برلیانس توانسته‌امتیاز 5 ستاره‌از موسسه‌CNCAP کسب کند و وجود 2 عدد ایربگ در کابین و استفاده‌از گاردهای محافظتی در استخوان بندی درهای جانبی، به‌خوبی ایمنی سرنشینان را تامین می‌کند.

جیلی امگرند EC7

شرکت جیلی از سال 1986 فعالیت خود را آغاز کرد و از سال 2002 وارد گود خودروسازی شد. این شرکت اکنون به‌عنوان یکی از 4 خودروساز برتر چین شناخته‌می‌شود. هم چنین در سال 2008 شرکت جیلی بخش عمده‌ای از سهام ولوو را خریداری کرد و با مالکیت این برند سوئدی، خود را در بازارهای جهانی نیز مطرح کرد. امگرند از زیر مجموعه‌های شرکت جیلی به‌شمار می‌رود که‌از سال 2009 به‌جیلی اضافه‌شده‌و خودروهای لوکس این شرکت را شامل می‌شود.

امگرند EC7 بزرگ ترین سدان جیلی است. کمتر از 2 سال از حضور EC7 در ایران می‌گذرد و با طراحی زیبا و فهرست امکانات مناسب، در این مدت توانسته‌نظر خریداران زیادی را به‌سوی خود جلب کند. طراحی EC7 از تویوتا کرولا الهام گرفته‌شده‌و شباهت هایی نیز به‌هیوندای آوانته‌دارد. جلو پنجره‌مشکی رنگ هماهنگی جالبی با کاسه‌تیره‌چراغ های جلو دارد و خطوط روی بدنه‌از هماهنگی مناسبی با یکدیگر بهره‌می‌برند. ایرادی به‌نمای جانبی وارد نیست و پوشش کرومی دستگیره‌درها حس لوکس بودن را القا می‌کند.

قسمت عقب نقطه‌اوج طراحی EC7 به‌شمار می‌رود و شباهت هایی با بنز کلاس S نسل قبل دارد. چراغ های متشکل از لامپ های LED و نوار کرومی بالای جای پلاک و برجستگی روی در صندوق عقب، همگی گواه‌این مدعا هستند. در طراحی EC7 روی ذات لوکس خودرو تاکید بیشتری شده‌و چاشنی اسپرت طراحی J5 را ندارد و حتی می‌توان گفت در برخی نقاط نسبت به‌J5 ساده‌تر و بدوی تر نیز هست.

با ورود به‌کابین با فضایی نسبتا لوکس با کیفیت قابل قبول روبه‌رو خواهید شد. اندازه‌فرمان نسبتا بزرگ است و صندلی ها با چرم مصنوعی پوشانده‌شده‌اند. از نقاط قوت کابین EC7 نسبت به‌J5، می‌توان به‌تنظیم برقی صندلی جلو و صفحه‌نمایشگر روی کنسول مرکزی جلو اشاره‌کرد. البته‌تنظیمات این صفحه‌نمایشگر و سیستم صوتی با سختی انجام می‌شود و گاهی اوقات، زبان این سیستم به‌صورت خود به‌خود از انگلیسی به‌چینی تغییر پیدا می‌کند!

از نظر زیبایی بصری، قطعات دکوراتیو کابین یک رده‌پایین تر از J5 قرار می‌گیرند و کیفیت دکمه‌های تنظیم سیستم صوتی روی فرمان و دکمه‌های شیشه‌بالابر روی درها چنگی به‌دل نمی زند. جالب است که‌به‌جز دکمه‌های روی در راننده، دکمه‌های شیشه‌بالابر روی سایر درها فاقد چراغ روشن شونده‌در شب هستند! صندلی های EC7 سفت است و نسبت به‌J5 از راحتی کمتری برخوردار است.

فضای پا برای صندلی های جلو مناسب است، اما فضای سر و پا در ردیف عقب، با توجه‌به‌ابعاد خودرو، محدود به‌نظر می‌رسد و افراد قدبلند را دچار مشکل می‌کند. یکی دیگر از برتری های EC7 نسبت به‌J5 در تعداد ایربگ های نصب شده‌در کابین است. که‌علاوه‌بر 2 ایربگ جلو، از ایربگ های جانبی و پرده‌ای نیز بهره‌می‌برد. فراموش نکنید با یکی از ایمن ترین خودروهای چینی طرف هستید. EC7 اولین خودروی چینی است که‌موفق به‌کسب 4 ستاره‌ایمنی از موسسه‌EURONCAP شده‌و همین عامل راه‌ورود به‌بازارهای جهانی را برای EC7 گشوده‌است. یکی از نکات جالب ایمنی در EC7، باک ضد انفجار آن است که‌با چند لایه‌پلیمری پوشانده‌شده.

در کل کیفیت مونتاژ و متریال کابین EC7 قابل قبول است، اما از نظر طراحی کابین در مقابل J5 کم می‌آورد. این در حالی است که‌در بحث فهرست امکانات، EC7 نسبت به‌J5 از برتری نسبی برخوردار است.

جیلی EC7 یک پیشرانه‌4 سیلندر با 16 سوپاپ به‌حجم 1.8 لیتری را در دل خود جای داده‌که‌بر پایه‌یکی از پیشرانه‌های تویوتا طراحی شده‌است. این پیشرانه‌به‌سامانه‌زمان بندی متغیر سوپاپ ها مجهز شده‌و قادر است 137 اسب بخار قدرت و 172 نیوتن متر گشتاور تولید کند. موتور EC7 با مکث کوتاهی پس از استارت روشن می‌شود. صدای پیشرانه‌در طول حرکت زیاد است و عایق بندی نامناسب کابین باعث شده‌تا صدای پیشرانه‌و چرخ ها به‌داخل کابین نفوذ کند.

با وجود موقعیت برابر پیشرانه‌با J5، EC7 نسبت به‌J5 زمان بیشتری را برای رسیدن به‌سرعت 100 کیلومتر طلب می‌کند. تعلیق در جلو از نوع مک فرسون و در عقب از نوع TRAILING ARM است. سیستم تعلیق عقب و تایرهای GITI با پهنای 215 میلی متر، نقش بسزایی در کوبش های داخل کابین دارند، اما همین لاستیک های پهن، موجب افزایش هندلینگ و چسبندگی EC7 شده‌اند.

فرمان عملکرد مناسبی دارد، اما انتقال تکان های مسیر به‌فرمان از دقت آن می‌کاهد. هم چنین با وجود دیسک های خنک شونده‌در هر 4 چرخ و سیستم ABS و EBD، ترمزهای EC7 چندان قوی نیستند و در ترمزگیری های شدید، علاوه‌بر دایو دماغه‌خودرو، صداهایی نیز از چرخ ها شنیده‌می‌شود.

جعبه‌دنده‌5 سرعته‌دستی EC7 عملکرد نرمی دارد اما هنگام معکوس دادن شاهد افت محسوس موتور هستیم. جعبه‌دنده‌اتوماتیک CVT نیز از عملکرد نسبتا مناسبی برخوردار است. در کل از نظر قابلیت های فنی و سواری، EC7 تا حدودی از هموطنش J5 کم می‌آورد و بیشتر یک خودرو خانوادگی و مناسب افراد میان سال است تا یک سدان چابک و جوان پسند. همه‌اینها در حالی است که‌شرکت جلیران موتور، EC7 اتوماتیک را با قیمت 80 میلیون تومانی عرضه‌می‌کند، که‌این اختلاف 20 میلیونی با J5 جای تامل دارد!

JAC J5 اتوماتیک

این سوی گود جک J5 اتوماتیک قرار دارد. J5 اولین خودرو اتوماتیک کرمان موتور به‌شمار می‌رود و حدود یک سالی از حضور آن در بازار ایران می‌گذرد. البته‌پیش از این، کرمان موتور نمونه‌دنده‌دستی J5 را با پیشرانه‌ای 1.5 لیتری عرضه‌می‌کرد، اما J5 اتوماتیک مجهز به‌پیشرانه‌1.8 لیتری و گیرباکس اتوماتیک داستان متفاوتی دارد. محصولات جک بهترین طراحی را میان خودروهای چینی دارند و J5 نیز از این قاعده‌مستثنی نیست. حتی روزنامه‌واشنگتن پست در مقاله‌ای، تلاش جک برای زدودن ذهنیت بد خودروهای چینی را مورد توجه‌قرار داده‌است.

طراحی J5 هنر شرکت پینین فارینا، طراح محصولات فراری و مازراتی است و اگر سری به‌سایت این شرکت ایتالیایی بزنید، از میان سایر خودروهای چینی، تنها نام جک در بخش افتخارات آن ثبت شده‌است. طراحی J5 بسیار زیبا و هماهنگ است و می‌توان گفت یکی از زیباترین چینی های بازار به‌حساب می‌آید. به‌طوری که‌اگر نشان ستاره‌مانند جک از روی J5 برداشته‌شود، به‌سختی می‌توان به‌چینی بودن آن پی برد. هم چنین اگر بخواهید مدل اتوماتیک را از روی ظاهر تشخیص دهید، باید نگاهی به‌سانروف و طرح متفاوت رینگ ها با مدل منو ال بیاندازید.

با ورود به‌کابین جک درمی یابیم با فضایی بسیار جذاب و با کیفیت روبه‌رو هستیم. با قرا گرفتن روی صندلی ها، لحظه‌ای شک خواهید کرد که‌سوار یک سدان 60 میلیونی شده‌اید! رنگ بندی کابین و کیفیت کلی متریال کابین تا حدودی از EC7 بهتر است و نمی توان منکر جذابیت کابین جک شد. پنل درها و صندلی ها با چرم مشکی رنگ پوشانده‌شده‌اند و چرم دوخته‌شده‌دور فرمان کیفیت قابل قبولی دارد. جذابیت صفحه‌کیلومترشمار و قطعات دکوراتیو براق روی کنسول و درها از EC7 بیشتر است و نورپردازی آبی رنگ نشان گرها فضای آرامش بخشی را به‌وجود می‌آورد.

فاصله‌بین محورها از لیفان 620 بیشتر است و برخلاف EC7، سرنشینان ردیف عقب از فضای مناسبی برخوردار هستند. هم چنین برای سرنشینان ردیف عقب، دریچه‌های مجزای سیستم تهویه‌تعبیه‌شده‌است. صندلی ها نیز سفتی صندلی های EC7 را ندارند و به‌خوبی سرنشینان را در بر می‌گیرند. در عوض، خبری از تنظیمات برقی صندلی جلو نیست و صندلی راننده‌به‌صورت دستی در 8 جهت تنظیم می‌شود. هم چنین صفحه‌نمایشگر نیز به‌صورت فابریک روی جک عرضه‌نمی شود و کامپیوتر سفری اطلاعاتی نظیر مصرف سوخت و فاصله‌قابل پیمایش را ارائه‌نمی دهد.

J5 توانسته‌5 ستاره‌ایمنی از موسسه‌CNCAP دریافت کند و در زمینه‌ایمنی به‌اندازه‌EC7 ستاره‌ندارد! البته‌این به‌دین معنا نیست که‌J5 خودرو ناامنی محسوب می‌شود. این خودرو از 2 کیسه‌هوا بهره‌می‌برد و در تست های تصادف روبه‌رو و جانبی، به‌خوبی ضربات را جذب می‌کند و مانع آسیب دیدن سرنشینان می‌شود.

در کل کیفیت متریال و مونتاژ J5 دلچسب تر از EC7 به‌نظر می‌رسد و اگر از چند آپشنی که‌جیلی نسبت به‌جک اضافه‌تر دارد صرف نظر کنیم، باید در این بخش، J5 را برنده‌بدانیم. نیروی محرکه‌J5 توسط یک پیشرانه‌1.8 لیتری 16 سوپاپ تامین می‌شود که‌با چند اسب بخار بیشتر نسبت به‌EC7، قادر است 141 اسب بخار و 165 نیوتن متر گشتاور تولید کند.

پیشرانه‌و گیرباکس J5 متعلق به‌میتسوبیشی ژاپن است و تحت لیسانس این شرکت در چین مونتاژ می‌شود. عایق بندی کابین نسبت به‌EC7 بهتر است و خبری از صداهای اضافه‌و صدای پیشرانه‌داخل کابین نیست. J5 شتاب اولیه‌مناسبی دارد و کشش موتور آن در سبقت ها و مانورهای ناگهانی راننده‌را روسفید می‌کند.

یکی از مهم ترین نقاط قوت J5 در بحث فنی، گیرباکس 4 سرعته‌اتوماتیک میتسوبیشی این خودرو است. با فشردن شستی روی اهرم دنده‌می‌توان دنده‌ها را به‌صورت دستی نیز تعویض کرد. در حالت دستی می‌توان با خیالت راحت معکوس داد، چون حالت هوشمند گیرباکس معکوس را پس نمی گیرد.

هم چنین کات آف روی 5000 دور قرار دارد و هنگام گاز دادن می‌توان از توان موتور استفاده‌بهینه‌برد. واکنش دنده‌نیز نسبت به‌میزان فشردن پدال گاز مناسب است. هم چنین هنگام ترمزگیری، دماغه‌J5 هم چون EC7 دایو نمی کند و خبری از سروصداهای اضافه‌و بازی کردن کاور سانروف نیست!

از نظر فنی باید J5 اتوماتیک را برتر از EC7 قلمداد کرد. خودرویی که‌روح میتسوبیشی در آن دمیده‌شده‌و جزییات فنی جذاب تری دارد. در این مقایسه‌جک J5 اتوماتیک یک سروگردن بالاتر از جیلی امگرند EC7 اتوماتیک قرار می‌گیرد. یکی از مهم ترین برتری های J5 نسبت به‌EC7، قیمت منطقی آن است که‌حدود 20 میلیون تومان از EC7 ارزان تر است! هم چنین با افزایش تقاضا برای خرید J5، فاکتور بازار خرید و فروش دست دوم نامناسب خودروهای چینی نیز برای این خودرو کم رنگ شده‌است.