بیوگرافی استاد “غلامحسین بنان”

بیوگرافی و زندگینامه‌غلامحسین بنان را در ادامه‌ببینید...

محیط خانه‌و خانواده‌از هر لحاظ برای پرورش ذوق و استعداد هنری غلامحسین آماده‌بود. چهار پیانو و یک ارگ در این خانه‌بود. مادر غلامحسین پیانو می‌زد. خاله‌اش نی می‌نواخت.  خواهرانش هم تار مشق می‌کردند. گوش استاد از اوان کودکی به‌نوای ساز و آواز آشنا شد. و از ساز هر یک از نامبردگان بنحوی لذت می‌برد.
بنان در سال 1322 به‌سمت منشی مخصوص وزیر به‌کار مشغول شد ولی این شغل با روحیه‌او سازگار نبود بهمین دلیل  به‌کلی از شغل اداری دست کشید و منحصرا خوانندگی در رادیو را پیشه‌کرد.
استاد در 1325 همکاری با رادیو را آغاز کرد و صدای مطبوعش به‌گوش شنوندگان رسید. بنان در آغاز بیشتر آواز می‌خواند و علاقه‌ای به‌خواندن آهنگهای دیگر نداشت ولی هنگامی که‌با بعضی اثار جدید موسیقی که‌ارکستر انجمن ملی آنها را اجرا می‌نمود، آشنایی پیدا کرد به‌خواندن این گونه‌قطعات نیز علاقه‌مند شد و در هر دو روش استادی و مهارت خود را نشان داد.
استاد بنان در 27 دی ماه‌1336 ه.ش در تصادف اتومبیل چشم خود را از دست داد. پزشگا ن برای مصون ماندن چشم دیگرش سفر به‌اروپا و معالجه‌را تجویز کردند. دولت و اداره‌کل انتشارات و رادیو مساعدتهای مالی کردن، جمع دوستانش کنسرتی ترتیب دادند و موجبات سفرش را فراهم کردند، ره‌آورد بنان از سفر اروپا، پس از بهبودی و رفع خطر، دگرگونی عقیده‌در زمینه‌نحوه‌سبک ترانه‌های اوست

استاد غلامحسین بنان

بنان پس از این حادثه‌، شور و شیدایی دیگر یافت به‌زندگی و اطرافیان خود با محبت و صمیمیت بیشتر نگاه‌می‌کرد ابراز تالم طبقات مختف اجتماع به‌مناسبت وقوع آن حادثه‌وی را به‌زندگی امیدوار و دلگرم ساخت. اقبال بی نظیر مردم نیروی تازه‌به‌او بخشید.
بنان در خواندن آواز استعدادی بی نظیر داشت. گوش او بسیار حساس بود و هیچ گاه‌خارج نمی خواند ذوق سلیم او در انتخاب غزل و تحریرهای بجا، از او خواننده‌ای متمایز ساخت. هنر واقعی، آگاهییهای عمیق، شوق و شور و عشق که‌لازمه‌زندگی هر هنرمند است، همه‌را با هم داشت. او با هنر خود بازاری نکرد و قدر شناخت .
استاد در هشتم اسفندماه‌1364 ه.ش پس از پنجاه‌سال خدمت بی شائبه‌به‌فرهنگ و هنر این مرز و بوم چشم از جهان فرو بست.
روحش شاد.