زیبا بروفه : اصلاً عمل زیبایی نداشتم

زیبا بروفه‌متولد 1354 تهران، حرفه‌بازیگری را با فیلم شب روباه‌به‌کارگردانی همایون اسعدیان آغاز کرد. زیبا بروفه فارغ التحصیل حقوق قضایی است. او همسر پیام صابری چهره‌پرداز و بازیگر است.

در ادامه‌گفتگویی با زیبا بروفه‌را میخوانید. بازیگری که‌که‌اخیراً کم کار تر شده‌بود و حالا با دو سریال که‌یکی پس از دیگری پخش می‌شود مهمان خانه‌مخاطبانش خواهد بود. زیبا بروفه‌این روزها سریال خانه‌ای روی تپه‌کار داریوش یاری را روی آنتن شبکه‌2 دارد و پس از این سریال نیز مجموعه‌رخنه‌کار حسین تبریزی با بازی او پخش می‌شود. بروفه‌در این گفت وگو از کم کاری، تغییر چهره‌و بازیگری برایمان گفت.

پس از 16 سال فعالیت به‌رغم پتانسیل و ظرفیتی که‌از شما سراغ داریم هنوز زیبا بروفه‌ستاره‌را ندیدیم، بگذارید سؤالم را ساده‌بپرسم، چرا ستاره‌نشدید؟
درست می‌گویید، نظرتان را می‌پذیرم. دلیل این موضوع چندان به‌من مربوط نمی شود چون چیزی که‌قرار بود از من دیده‌شود و بر اساس آن قضاوت شوم و بسنجند که‌در چه‌سطحی بازیگری زیبا بروفه‌را قرار دهند، بر می‌گردد به‌مردم و عوامل حرفه‌ای سینما. از آن بخشی که‌به‌مردم مرتبط می‌شود صددرصد مطمئنم چون بین این مردم زندگی می‌کنم و بازخورد کارهایم را می‌گیرم. گاهی که‌کم کار هستم، همیشه‌می‌شنوم که‌چرا نیستید، چرا کار نمی کنید و این یعنی همچنان حضورم را می‌خواهند و می‌پرسند چرا در سینما نیستید یا می‌گویند ای کاش فلان فیلم را شما بازی می‌کردید. تعریفم این است که‌یک بازیگر باید دعوت به‌کار شود، فیلمنامه‌را بخواند و اگر نقش را دوست داشت، بپذیرد.

آیا این کم کاری خودخواسته‌بود؟
بخش عمده‌اش خودخواسته‌بود. من زمانی را در اوج حرفه‌ام نتوانستم کار کنم و بعد از آن برگشت دوباره‌ام زمان برد، تلویزیون برایم مهم است چون شروع کارم با تلویزیون بود، فکر می‌کنم چون رسانه‌عمومی است و همه‌مردم به‌آن دسترسی دارند، باید کاری را انجام بدهم که‌هم خودم دوست داشته‌باشم و هم مردم. چند کار سینمایی، چند کار شبکه‌خانگی و شاید دو تله‌فیلم بازی کردم.
 

فکر می‌کنم حالا اتفاقات خوبی افتاده‌که‌شما دوسریال را با فاصله‌زمانی کم روی آنتن خواهید داشت چون پس از خانه‌ای روی تپه‌ساخته‌داریوش یاری، پخش سریال رخنه‌کار حسین تبریزی آغاز می‌شود.
درباره‌سریال خانه‌ای روی تپه‌هم آقای یاری گفتند اپیزودیک است من گفتم چندان دوست ندارم تا این که‌او فیلمنامه‌را فرستاد، خواندم و دیدم شخصیت متفاوتی است. من آدم بداخلاق وسواسی نیستم، به‌خاطر این تفاوت ها پذیرفتم و خدا را شکر سریال موفق شد.

سریال رخنه‌هم قرار بود برای محرم باشد اما زمان کم بود. کلیت قصه‌را دوست داشتم. نقش وحید که‌شخصیت اصلی داستان است خیلی نقش خوبی است. معصومه‌نقشی که‌من بازی می‌کنم در کنار وحید است، نقش دوست داشتنی و شیرینی بود و آنقدر خوب بود که‌دلیلی برای نپذیرفتن کاراکتر نداشتم.

چه‌جالب نام این شخصیت هم معصومه‌است و همنام نقشتان در مجید دلبندم. بله، تا همین اواخر برخی مردم که‌نام من را خاطرشان نمی آید، با اسم معصومه‌صدایم می‌زدند. فکر می‌کنم با سریال رخنه‌آن شخصیت هم دوباره‌تداعی و زنده‌می‌شود.

وقتی به‌کارنامه‌تان نگاه‌می‌کنم، متوجه‌می‌شوم هر جایی در نقش هایتان کشفی انجام داده‌اید دلنشین تر و تأثیرگذارتر بوده‌است اما این کشف در همه‌نقش هایتان رخ نداده‌است؟
این خودخواسته‌نبوده‌است، من برای بازی کردن در یک نقش تصمیم نمی گیرم که‌مثلاً چقدر خوب بازی کنم یا لازم نیست خیلی بازی کنم کافی است بروم سر صحنه. این گونه‌با خودم قول و قرار نمی گذارم و اگر کاری را قبول می‌کنم با این نیت می‌روم که‌حتی اگر فیلمنامه‌خوب نیست ولی نقش خوب است، خوب بازی کنم.
 

مثلاً فیلمنامه‌ای را خواندم که‌دو زن اصلی داشت. خانم خانه، خدمتکار خانه. خانم خانه‌را قبلاً بازی کردم و خیلی برایم متفاوت نبود ولی خدمتکار برایم جالب و متفاوت بود. من دوست داشتم و گفتم این نقش را بازی می‌کنم. تهیه‌کننده‌هم از دوستان خودم بود و اصلاً فکر نمی کرد،بپذیرم. فکر کردم نقشی که‌نوشته‌شده‌با کمی تغییرات می‌تواند به‌یادماندنی باشد. با این نیت سرکار رفتم اما متأسفانه‌همه‌چیز دست بازیگر نیست و عوامل دیگری از جمله‌کارگردانی و... وجود دارد، نتیجه‌آنچه‌من می‌خواستم نشد.
 

من می‌توانم تضمین شده‌بگویم یک نقش را دو کارگردان از یک بازیگر کاملاً متفاوت می‌سازند. این را نمی توانیم کتمان کنیم، شاید در کاری جلوی دوربین تلاش کردم تمام توانم را به‌کار بگیرم اما بعدها گفته‌ام کاش این کار را بازی نمی کردم قطعاً این پشیمانی بیننده‌را هم اذیت می‌کند و کاملاً متوجه‌احساس من به‌عنوان بازیگر می‌شوید.

به‌نکته‌جالبی اشاره‌کردید، به‌رغم این که‌چهره‌و فیزیک تان بیشتر به‌بانوان شیک می‌خورد، اما نقش خدمتکار را هم بازی می‌کنید؟
مثلاً در سریال «خانه‌ای روی تپه» نوع گریمم طوری بود که‌نشان دهد این زن عصبی است و به‌قول معروف زود از کوره‌در می‌رود. طی سال هایی که‌کار می‌کنم سماجتی روی گریم در جهت زیباترشدن یا نزدیک شدن به‌«خود» واقعی ام نداشتم.
 

مثلاً اگر قرار بوده‌زن شیک امروزی باشد سماجت کردم که‌درست باشد و اگر هم خدمتکار بازی کردم سماجت کردم تا واقعاً خدمتکار باشد. نقشی که‌بازی می‌کنم که‌من نیستم، فقط کاراکتر را روایت می‌کنم پس باید شبیه‌او باشم. مثلاً در سریال رخنه‌که‌ان شاءالله‌خواهید دید گریم متفاوتی دارم.. زن بارداری است با صورت پف کرده‌و چشم های ریز. وقتی خودم را با این گریم در آینه‌دیدم واقعاً لذت بردم چون با نقشم زندگی می‌کنم. در تصویرم دنبال این که‌ابرویم چه‌شکلی شد یا ای وای که‌بینی ام بزرگ تر نشان داده‌شد، نیستم. فکر می‌کنم دیگر از من بعید است البته‌از ابتدا هم مهم نبود حتی مردم که‌مرا می‌بینند می‌گویند چقدر با تصویرتان فرق دارید برخی مواقع این موضوع را زیاد از حد به‌طراح گریم سپردم.


در کارهایی که‌طی سال های گذشته‌انجام دادید چهره‌تأثیرگذار و مثبتی را از خود نشان دادید، فکر نمی کنید عمل های زیبایی که‌روی صورتتان انجام دادید از تأثیرگذاری چهره‌تان کاسته‌است؟
سؤال خوبی پرسیدید، من اصلاً عمل زیبایی نداشتم. جالب اینجاست در این سریال جدیدم هم طراح گریم می‌گفت «به‌من گفته‌بودند زیبا بروفه‌عمل زیبایی داشته‌و نگران بودم چگونه‌باید چهره‌ات را طراحی کنم». من واقعاً عمل زیبایی نداشتم، فقط پاکسازی پوست و ماساژ صورت انجام دادم که‌لازمه‌نگهداری صورت هستند و عمل زیبایی محسوب نمی شوند.

اگر می‌خواستم عمل کنم سالها پیش، بینی ام را عمل می‌کردم چون همیشه‌با برجستگی نوک بینی ام مشکل دارم اما فکر می‌کنم من را با همین صورت می‌شناسند و نباید به‌آن دست بزنم، البته‌هیچ اصراری به‌ثابت کردن این موضوع ندارم و صورتم تیغ جراحی را لمس نکرده‌است.

و در کارنامه‌تان تئاتر ندیدم.
نه، جالب است به‌شما بگویم شاید من تا 4 سال پیش پیشنهاد کار تئاتر نداشتم. فکر کنم برای کمتر بازیگری این اتفاق بیفتد اما طی این سالها پیشنهاداتی داشتم که‌نتوانستم بپذیرم چون سرکار یا سفر بودم البته‌کار نمایشنامه‌خوانی هم انجام دادم که‌دوست داشتم، اخیراً فکر می‌کردم باید حتماً تئاتر کار کنم.